Ορισμένοι καλοπροαίρετα ή και άλλοι κακοπροαίρετα αναρωτιούνται : «τι βγήκε από αυτό τον αγώνα», «τι κέρδισαν οι χαλυβουργοί, αφού τα αιτήματα τους δεν υλοποιήθηκαν».
Εμείς τους λέμε πως η απάντηση είναι απλή. Κανένας μεγάλος αγώνας δεν έγινε ούτε θα γίνει, έχοντας εκ των προτέρων εξασφαλισμένους τους όρους για τη νίκη, έχοντας προβλέψει αλάθητα όλες τις πιθανότητες. Στη ζωή τέτοιοι αγώνες δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο στα μυαλά των γραφειοκρατών, των βολεμένων, των φοβισμένων, και των συμβιβασμένων.
Κανένας πραγματικός αγώνας δεν γίνεται χωρίς θυσίες, ακόμα και νεκρούς. Η ιστορία του εργατικού κινήματος το επιβεβαιώνει. Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, γιατί όλοι μας βοηθάνε να διδασκόμαστε, να γίνουμε καλύτεροι. Αυτά που πήγε να αφαιρέσει ο Μάνεσης από εμάς, κάποιοι άλλοι πριν από εμάς, τα κατέκτησαν με σκληρούς και αιματηρούς αγώνες.
Κάθε αγώνας είναι συνέχεια των προηγούμενων και προετοιμάζει τους επόμενους. Είναι μια μάχη στον πόλεμο που κάνουν οι εργάτες μέχρι να καταργήσουν την εκμετάλλευση, να ανατρέψουν τους εκμεταλλευτές τους, να πάρουνε την εξουσία και να οικοδομήσουνε την δική τους κοινωνία.
Το αποτέλεσμα ενός αγώνα δεν μετριέται μόνο με το πόσα παίρνεις ή δεν παίρνεις στο χέρι. Υπάρχουν αγώνες που προσφέρουν πολύ περισσότερα από όσα παίρνεις στο χέρι, γιατί προετοιμάζουν τα επόμενα βήματα, τις επόμενες μάχες συνολικά της εργατικής τάξης. Βοηθάνε σημαντικά στην γενικότερη αφύπνιση, να σπάσει η τρομοκρατία, γίνονται ορόσημα. Τέτοιος είναι ο απεργιακός αγώνας των Χαλυβουργών, με τέτοια κριτήρια πρέπει να κριθεί. Έτσι τον έχουνε κρίνει όλοι οι εργαζόμενοι, για αυτό εδώ και αρκετό καιρό, μας θεωρούν ήδη νικητές.
Τα παραπάνω αποτελούν τμήμα της συγκλονιστικής ανακοίνωσης που έβγαλαν οι Χαλυβουργοί στη γενική συνέλευση τους, όπου αποφάσισαν αναστολή της απεργίας τους. Η εν λόγω απόφαση όπως αποτυπώνεται στο κείμενο (που αξίζει να διαβαστεί από την αρχή μεχρι το τέλος) επιχειρεί έναν απολογισμό της απεργίας και προσπαθεί να περιγράψει τις επόμενες κινήσεις του σωματείου.
Μετά από 272 ημέρες αγώνα η απεργία ανεστάλει με απόφαση των εργαζομένων. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματα του από αυτό τον αγώνα. Θα έλεγα όμως να μην “προτρέξει” κανείς σε εύκολους αφορισμούς και κριτική. Πιστεύω ακράδαντα ότι τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικά. Η απεργία των Χαλυβουργών έρχεται από το μέλλον του εργατικού κινήματος της χώρας μας, ενώ το παρόν του είναι εγκλωβισμένο ακόμα στις δομές, την τακτική και το περιεχόμενο του πουλημένου-εργοδοτικού συνδικαλισμού, τις σπασμωδικές διεκδικήσεις, την αποστροφή στην οργανωμένη πάλη και τη μοιρολατρεία. Ιδιαίτερα μετά το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών ήταν πολύ δύσκολο να υπάρξει μια αποτροπή της βίαιης επέμβασης του κράτους για σπάσιμο της απεργίας. Όπως λένε και οι Χαλυβουργοί:
“Γνωρίζουμε ότι η ιστορία το έφερε να βρεθούμε στην εμπροσθοφυλακή αυτού του αγώνα. Δεν πήραν όμως τα μυαλά μας αέρα, γιατί έχουμε συνειδητοποιήσει, πως ένα μικρό τμήμα της εργατικής τάξης όπως είμαστε εμείς, δεν μπορεί να τα βάλει με όλο τον κρατικό μηχανισμό, να ανατρέψει την κατάσταση, αν συνολικά η εργατική τάξη δεν ακολουθήσει το δρόμο των Χαλυβουργών, αν δεν αλλάξουν οι γενικότεροι πολιτικοί συσχετισμοί και στο εργατικό κίνημα.”
Η αξία αυτού του αγώνα έγκειται στο ότι στη μέση του πιο βαριού ταξικού χειμώνα μπόρεσε να σταθεί όρθιο ένα μικρό εργατικό Στάλινγκραντ, να αποδείξει ότι η αναμέτρηση με την εργοδοσία μπορεί να λαμβάνει μορφές ανυποχώρητου αγώνα διαρκείας. Ήταν ο αγώνας του ενός, που έγινε υπόθεση των πολλών. Ήταν η ανεπανάληπτη αλληλεγγύη που έδωσαν απλόχερα μεγάλα κομμάτια εργαζομένων σε αυτή την πρωτοπορία του κινήματος. Μα πάνω απ’ολα ήταν ένα στιγμιότυπο από το μέλλον του εργατικού κινήματος, για το πως θα μπορέσει σε γενικευμένη κλίμακα να διεκδικήσει, να συγκρουστεί και να νικήσει. Γιαυτούς του λόγους ο 9μηνος αγώνας των Χαλυβουργών στον Ασπρόπυργο θα είναι μια απο τις πιο λαμπρές και περήφανες σελίδες της ιστορίας του κινήματος μας.
πηγή: http://xairetismata.wordpress.com/2012/07/29/272/
Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗΚΕ ΣΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΩΝ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ ΣΤΙΣ 28 ΙΟΥΛΗ 2012
Συνάδελφοι απεργοί Χαλυβουργοί,
Στην προηγούμενη συνέλευσή μας είχαμε πει πως πάμε στη συνάντηση με τον υπουργό εργασίας χωρίς αυταπάτες, και επιβεβαιωθήκαμε. Αποδείχτηκε ότι ο υπουργός σε συνεννόηση με το Μάνεση εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία. Εμπαίζει τους Χαλυβουργούς, παίζοντας το ρόλο του ταχυδρόμου ανάμεσα στο σωματείο και την εργοδοσία. Μας παραπλανά ότι δήθεν θα μελετήσει τις προτάσεις μας για να κερδίσει χρόνο για το Μάνεση. Με τη τρομοκρατία και τη βία των ΜΑΤ, με απειλές και εκβιαστικά τηλεφωνήματα στα σπίτια των απεργών, εκμεταλλεύοντας τη φτώχεια και τις δυσκολίες που έχουμε μετά από εννέα μήνες απεργίας, έχουν στόχο να μας διασπάσουν, να απομονώσουν το σωματείο για να μπορούν στη συνέχεια μαζί με την εργοδοσία να επιβάλουν χωρίς εμπόδια τα αντεργατικά τους σχέδια. Είναι γελασμένοι αν νομίζουν πως θα τους αφήσουμε να πετύχουν αυτό το στόχο τους. Το καθήκον μας είναι να τους αποτρέψουμε για να μπορούμε μαζί με το σωματείο μας να συνεχίσουμε τον αγώνα μας.
Στην προηγούμενη συνέλευσή μας είχαμε πει πως πάμε στη συνάντηση με τον υπουργό εργασίας χωρίς αυταπάτες, και επιβεβαιωθήκαμε. Αποδείχτηκε ότι ο υπουργός σε συνεννόηση με το Μάνεση εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία. Εμπαίζει τους Χαλυβουργούς, παίζοντας το ρόλο του ταχυδρόμου ανάμεσα στο σωματείο και την εργοδοσία. Μας παραπλανά ότι δήθεν θα μελετήσει τις προτάσεις μας για να κερδίσει χρόνο για το Μάνεση. Με τη τρομοκρατία και τη βία των ΜΑΤ, με απειλές και εκβιαστικά τηλεφωνήματα στα σπίτια των απεργών, εκμεταλλεύοντας τη φτώχεια και τις δυσκολίες που έχουμε μετά από εννέα μήνες απεργίας, έχουν στόχο να μας διασπάσουν, να απομονώσουν το σωματείο για να μπορούν στη συνέχεια μαζί με την εργοδοσία να επιβάλουν χωρίς εμπόδια τα αντεργατικά τους σχέδια. Είναι γελασμένοι αν νομίζουν πως θα τους αφήσουμε να πετύχουν αυτό το στόχο τους. Το καθήκον μας είναι να τους αποτρέψουμε για να μπορούμε μαζί με το σωματείο μας να συνεχίσουμε τον αγώνα μας.
Συνάδελφοι απεργοί Χαλυβουργοί,
Πριν από 272 μέρες απέναντι στο εκβιαστικό δίλλημα του Μάνεση, πεντάωρο ή 180 απολύσεις, μέσα από την συνέλευση μας απαντήσαμε ομόφωνα απεργία. Κάναμε δηλαδή ότι έπρεπε να κάνει κάθε τίμιος εργάτης που σέβεται τον εαυτό του και την τάξη του.
Κανένας μας τότε, δεν μπορούσε να προβλέψει ότι ξεκινούσαμε ένα απεργιακό αγώνα, ο οποίος θα εξελισσόταν σε ένα από τους πιο λαμπρούς του εργατικού κινήματος της χώρας μας και διεθνώς, σε ορόσημο.
Κανένας μας τότε, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι είχαμε τόση μεγάλη δύναμη, αντοχή, ώστε να αντιμετωπίσουμε παλικαρίσια μια σειρά εμπόδια και παγίδες, πρωτόγνωρα για εμάς.
Κανένας μας τότε, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα μπορούσαμε να οργανώσουμε ένα τέτοιο μεγαλειώδη και σύνθετο αγώνα που θα πυροδοτούσε ένα πρωτόγνωρο κύμα αλληλεγγύης απ’ όλο τον κόσμο, που οι εργάτες θα το έκαναν δική τους υπόθεση.
Κανένας μας τότε, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα γίνουμε αντικείμενο εκτίμησης, θαυμασμού από τους εργαζόμενους όλου του κόσμου. Ότι θα γινόμασταν η αφορμή για να αναδειχθούνε πιο πολύ τα βάσανα των βιομηχανικών εργατών και η αναλγησία των αφεντικών, η ανειρήνευτη πάλη των δυο αντίθετων κόσμων.
Αποδείξαμε ότι είμαστε ικανοί, όχι μόνο για να βγάζουμε μέσα από τη φωτιά και το σίδερο χρυσό για τα σεντούκια του Μάνεση, αλλά και για να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας. Να οργανώνουμε συλλογικά και να περιφρουρούμε μεγάλους και σκληρούς ταξικούς αγώνες. Το συμπέρασμα είναι ότι ποτέ δεν θα τα μαθαίναμε και δεν θα τα αποκτούσαμε αυτά, αν δεν νικούσαμε το φόβο. Αν δεν είχαμε μπει ενωμένοι και αποφασισμένοι στον αγώνα.
Έχουμε ένα πολύ πλούσιο απολογισμό:
Οργανώσαμε 20 συνελεύσεις, όπου συλλογικά εκτιμούσαμε την κατάσταση και καθορίζαμε τα επόμενα βήματα μας. Συγκροτήσαμε στο πλάι του ΔΣ, διάφορες επιτροπές που βοηθούσαν στην καλύτερη οργάνωση, στην περιφρούρηση, στην προπαγάνδιση και στην αλληλεγγύη. Μπήκανε όλα τα μέλη των οικογενειών μας στον αγώνα, γυναίκες και παιδιά.
Απευθύναμε ανοιχτό κάλεσμα προς όλη την εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό, για να στηρίξει τον αγώνα μας. Πυροδοτήσαμε ένα πρωτόγνωρο κίνημα αλληλεγγύης από όλες τις γωνιές της Ελλάδας και από πολλά μέρη του εξωτερικού.
Διοργανώσαμε μπροστά στο εργοστάσιο πάνω από 50 εκδηλώσεις. συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια, συναυλίες, παρουσιάσεις βιβλίων, εκδηλώσεις για τα παιδιά, για τις γυναίκες. Κάναμε όλοι μαζί Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Απόκριες, Πάσχα, γίναμε μέσα από τον αγώνα «μια οικογένεια» όπως πρέπει να είναι οι εργάτες.
Από την πύλη της Χαλυβουργίας πέρασαν χιλιάδες εργαζόμενοι, νέοι, συνταξιούχοι, χιλιάδες μαθητές, σπουδαστές, εργαζόμενοι από όλο τον κόσμο. Μετατράπηκε σε σχολείο ταξικής διαπαιδαγώγησης και αφύπνισης.
Βγάλαμε τον αγώνα μας έξω από την πύλη της Χαλυβουργίας, έφτασε μέχρι τα πέρατα του κόσμου. Μεταφέραμε το κάλεσμα των Χαλυβουργών σε δεκάδες εργοστάσια στην Αττική και σε άλλες πόλεις. Είναι 100δες τα συλλαλητήρια και οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης που έγιναν σε όλα τα μέρη της Ελλάδας και σε 10δες πόλεις του εξωτερικού.
Προκαλέσαμε μια σειρά απεργίες αλληλεγγύης στο Θριάσιο , στην Αττική, στον Βόλο, στο να οργανωθεί καλύτερα η αντίσταση των εργατών σε πολλούς χώρους δουλειάς.
Ο αγώνας μας έγινε πηγή αγωνιστικής έμπνευσης για τους εργάτες, για τους νέους, για τους μαθητές. Είναι 100δες και συγκινητικά τα γράμματα από μαθητές που έκφρασαν την αλληλεγγύη τους. Γράφτηκαν ποιήματα, φτιάχτηκαν τραγούδια και είναι σίγουρο ότι θα γραφτούν ακόμα περισσότερα στο μέλλον. Ο αγώνας μας θα διαβάζεται, θα συζητιέται και θα τραγουδιέται για πολλά χρόνια ακόμα.
Ο «άγνωστος» Χαλυβουργός του Ασπροπύργου, έγινε σημείο αναφοράς για εκατομμύρια εργάτες σε όλο τον κόσμο. Ο αγώνας μας γράφτηκε ήδη με χρυσά γράμματα στην ιστορία του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια. Πρόσφερε πλούσια πείρα και συμπεράσματα για αξιοποίηση στους μελλοντικούς αγώνες. Για αυτό η προσφορά του είναι τεράστια.
Ορισμένοι καλοπροαίρετα ή και άλλοι κακοπροαίρετα αναρωτιούνται : «τι βγήκε από αυτό τον αγώνα», «τι κέρδισαν οι χαλυβουργοί, αφού τα αιτήματα τους δεν υλοποιήθηκαν».
Εμείς τους λέμε πως η απάντηση είναι απλή. Κανένας μεγάλος αγώνας δεν έγινε ούτε θα γίνει, έχοντας εκ των προτέρων εξασφαλισμένους τους όρους για τη νίκη, έχοντας προβλέψει αλάθητα όλες τις πιθανότητες. Στη ζωή τέτοιοι αγώνες δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο στα μυαλά των γραφειοκρατών, των βολεμένων, των φοβισμένων, και των συμβιβασμένων.
Κανένας πραγματικός αγώνας δεν γίνεται χωρίς θυσίες, ακόμα και νεκρούς. Η ιστορία του εργατικού κινήματος το επιβεβαιώνει. Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, γιατί όλοι μας βοηθάνε να διδασκόμαστε, να γίνουμε καλύτεροι. Αυτά που πήγε να αφαιρέσει ο Μάνεσης από εμάς, κάποιοι άλλοι πριν από εμάς, τα κατέκτησαν με σκληρούς και αιματηρούς αγώνες.
Κάθε αγώνας είναι συνέχεια των προηγούμενων και προετοιμάζει τους επόμενους. Είναι μια μάχη στον πόλεμο που κάνουν οι εργάτες μέχρι να καταργήσουν την εκμετάλλευση, να ανατρέψουν τους εκμεταλλευτές τους, να πάρουνε την εξουσία και να οικοδομήσουνε την δική τους κοινωνία.
Το αποτέλεσμα ενός αγώνα δεν μετριέται μόνο με το πόσα παίρνεις ή δεν παίρνεις στο χέρι. Υπάρχουν αγώνες που προσφέρουν πολύ περισσότερα από όσα παίρνεις στο χέρι, γιατί προετοιμάζουν τα επόμενα βήματα, τις επόμενες μάχες συνολικά της εργατικής τάξης. Βοηθάνε σημαντικά στην γενικότερη αφύπνιση, να σπάσει η τρομοκρατία, γίνονται ορόσημα. Τέτοιος είναι ο απεργιακός αγώνας των Χαλυβουργών, με τέτοια κριτήρια πρέπει να κριθεί. Έτσι τον έχουνε κρίνει όλοι οι εργαζόμενοι, για αυτό εδώ και αρκετό καιρό, μας θεωρούν ήδη νικητές.
Τι καταφέραμε με τον αγώνα μας
Ο δικός μας αγώνας έφερε στο προσκήνιο τη δύναμη και την αξία του ενωμένου ταξικού αγώνα, το μεγαλείο και τη δύναμη της εργατικής αλληλεγγύης. Τα χαρίσματα και τις καλές παραδόσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος στη χώρα μας. Τα ατσάλινα, πειθαρχημένα πρωτοπόρα χαρακτηριστικά του βιομηχανικού εργάτη.
Έσπασε το φόβο, τον τσαμπουκά της εργοδοσίας, χτύπησε τη μοιρολατρία, την κλάψα και τη γκρίνια. Προκάλεσε σοβαρό πλήγμα στο λεγόμενο ρεαλισμό, στη συμβιβαστική λογική του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, στην απάτη του λεγόμενου κοινωνικού διαλόγου.
Απέδειξε με πολύ παραστατικό τρόπο ποιοι είναι οι παραγωγοί του πλούτου, και ποιοι είναι αυτοί που τον κλέβουν. Έριξε περισσότερο φως στο δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει κάθε τίμιος εργάτης που σέβεται τον εαυτό του, την τάξη του, απέναντι στην κόλαση που πάνε να τον ρίξουν.
Βοήθησε να αναδειχτούν οι δυσκολίες αυτού του δρόμου. Ότι δεν είναι στρωμένος με τριαντάφυλλα, ότι το κάθε βήμα προς τα μπρος θα απαιτεί κόπο, θυσίες, σύγκρουση με αδίστακτους και ισχυρούς αντιπάλους και μηχανισμούς, με την κρατική και εργοδοτική βία.
Ανέκοψε έστω και προσωρινά, τους αντεργατικούς σχεδιασμούς της εργοδοσίας, στην περιοχή του Θριάσειου και συνολικότερα της Αττικής. Η απεργία ξεκίνησε τη στιγμή που προετοιμαζόταν νέα γενικευμένη επίθεση, όπου πολλές μεγάλες επιχειρήσεις στην περιοχή και γενικότερα είχαν σχεδιάσει να προχωρήσουν σε 5ωρα, 4ωρα, σε μειώσεις μισθών. Λόγω της απεργίας αναστάλθηκε προσωρινά η εφαρμογή τους.
Φώτισε περισσότερο την κόλαση που υπάρχει μέσα στα εργοστάσια. Ότι πίσω από τις βίλες και τη χλιδή του κάθε Μάνεση βρίσκεται η εκμετάλλευση, ο ιδρώτας, η δυστυχία, η φτώχια, τα σακατεμένα κορμιά των εργατών και οι νεκροί τους.
Στην πύλη της Χαλυβουργίας αναδείχτηκε πιο παραστατικά η σύγκρουση δύο αντίθετων τάξεων, δύο αντίθετων κόσμων, δύο αντίθετων πολιτισμών. Από τη μία η τάξη του Μάνεση, με την κυβέρνησή της, το κράτος της, τη δικαιοσύνη της, τα μέσα προπαγάνδας της, και τους ανθρώπους της στα συνδικάτα. Από την άλλη οι Χαλυβουργοί, με την τάξη τους, με τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη, του ταξικού εργατικού κινήματος και των συμμάχων τους.
Από τη μία το πρότυπο της αστικής τάξης, δηλαδή του υποταγμένου στην εργοδοσία, του απεργοσπάστη, του ανθρώπου που “τον ενδιαφέρει μόνο το τομάρι του”, που γι’ αυτό πουλάει ακόμα και το μέλλον των παιδιών του. Αυτού που βγαίνει στην τηλεόραση και χωρίς ντροπή δηλώνει “ότι αφού ο Μάνεσης μου λέει να δουλέψω με αυτά που έδινε προηγούμενα δεν υπάρχει λόγος να απεργώ”, και δεν τον ενδιαφέρει τι θα γίνει με τους 120 απολυμένους συναδέλφους τους.
Από την άλλη είναι το πρότυπο του απεργού Χαλυβουργού, που για εννιά μήνες απεργεί, για να επαναπροσληφθεί ο συνάδελφός του στη δουλειά. Που έχει υποβάλλει τον εαυτό του και την οικογένειά του σε απίστευτη οικονομική και γενικότερη ταλαιπωρία, και παλεύει για την αξιοπρέπεια, την τιμή τη δική του και της τάξης του, που έβαλε το εμείς πάνω από το εγώ του.
Από τη μία είναι ο φοβισμένος, που η ιστορία θα τον βάλει εκεί που πρέπει στα αζήτητα, στα σκουπίδια, και τα παιδιά του θα ντρέπονται γι’ αυτόν. Από την άλλη ο ήρωας, που οι επόμενες γενιές της εργατικής τάξης θα τον αναφέρουν πάντα ως πρότυπο, θα προσπαθούν να του μοιάσουν και τα παιδιά του θα καμαρώνουν
Από τη μία η υποταγή, η σαπίλα, ο βάλτος, το γλείψιμο, το πισωγύρισμα. Από την άλλη η υπερηφάνια, το καύσιμο για να κινείται ο τροχός της ιστορίας προς τα μπροστά, προς την απελευθέρωση συνολικά της εργατικής τάξης από την εκμετάλλευση.
Εμείς από αυτή τη σκληρή αναμέτρηση βγήκαμε νικητές.
Μας είχαν παρεξηγήσει. Νόμιζαν ότι μπορούσαν να μας ξεγελάσουν με ένα ξεροκόμματο. Ότι το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να είμαστε σκλάβοι. Να δουλεύουμε με σκυμμένο το κεφάλι και να λιώνουμε το σίδερο για να βγάζουν κέρδος, για να ζούνε όλοι αυτοί καλά.
Κανένας από τους αντιπάλους μας, ο Μάνεσης, η κυβέρνηση, ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός δεν μας περίμεναν τόσο δυνατούς. Μας υποτίμησαν, μας θεωρούσαν κατώτερους, φοβισμένους, με σκυμμένο το κεφάλι και έχασαν πανηγυρικά. Νόμιζαν ότι θα μας φοβίσουν, θα μας γονατίσουν, θα μας απομονώσουν από τους υπόλοιπους εργάτες και γελάστηκαν οικτρά.
Επιχείρησαν ακόμα, να αμαυρώσουν την προσπάθεια που έκαναν χιλιάδες εργαζόμενοι, να στηρίξουν και υλικά τον αγώνα μας, λέγοντας ότι “πληρωνόμαστε για να απεργούμε”. Προσπάθησαν να ταυτίσουν με την εξαγορά την εργατική αλληλεγγύη που μας προσέφερε από το υστέρημά της η εργατική τάξη για να αντέξουμε εμείς και οι οικογένειές μας.
Δεν τα κατάφεραν όμως, γιατί ο δικός μας μεγαλειώδης αγώνας δε λερώνεται, δεν τον πιάνει η λάσπη. Την ίδια τύχη θα έχουν όσοι και στο μέλλον προσπαθήσουν να λερώσουν τον αγώνα μας. Εμείς μιλήσαμε με τα έργα μας και όχι με ανέξοδες, παχιές κουβέντες. Μακριά από εμάς, τα εκ του ασφαλούς μαθήματα αγωνιστικότητας.
Τους νικήσαμε όλους, αυτός είναι ο δικός μας απολογισμός. Τους νικήσαμε γιατί είχαμε το δίκιο με το μέρος μας, γιατί είμαστε ενωμένοι. Γιατί δεν μπόρεσαν να μας διασπάσουν με όσες προσπάθειες και αν έκαναν. Γιατί δουλεύαμε με βάση το «ένας για όλους και όλοι για έναν». Γιατί παλεύαμε και ταυτόχρονα περιφρουρούσαμε τον αγώνα μας.
Οι Χαλυβουργοί στάθηκαν αλύγιστοι, δεν φοβήθηκαν. Το χαλυβουργείο του Μάνεση σταμάτησε να βγάζει χρυσό που γέμιζε τα σεντούκια του με το δικό μας ιδρώτα. Αποδείχτηκε με τον καλύτερο τρόπο ποιοι είναι οι παραγωγοί του πλούτου, ποιοι έχουν τη δύναμη στα χέρια τους, ότι «χωρίς εμάς γρανάζι δεν γυρνά». Αυτό ήταν ένα μεγάλο πάθημα για το Μάνεση, που μας θεωρούσε σκλάβους και ένα μεγάλο μάθημα για τους Χαλυβουργούς και όλους τους εργάτες, για τους πιο μεγάλους και σκληρούς μελλοντικούς αγώνες
Κατορθώσαμε αυτό που ίσως πριν από εννιά μήνες εθεωρείτο απίστευτο. Εργάτες να απεργούνε για εννιά μήνες για να γυρίσουν οι συνάδελφοί τους απολυμένοι στη δουλειά. Απολυμένοι να απεργούνε εννιά μήνες για να ξαναγυρίσουν στη δουλειά. Ποτέ δεν έχει ξαναγίνει αυτό. Γι’ αυτό και αυτοί που δεν έχουμε απολυθεί είμαστε υπερήφανοι για τους συναδέλφους μας απολυμένους, και αυτοί που είμαστε απολυμένοι είμαστε υπερήφανοι γιατί είχαμε την τύχη να έχουμε τέτοιους συναδέλφους.
Προχωράμε με ήσυχη τη συνείδησή μας
Εμείς έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας, πράξαμε το καθήκον μας στο ακέραιο. Πράξαμε αυτό που ήταν δίκαιο, τίμιο και αναγκαίο. Προχωρήσαμε μέχρι εκεί που κανένας πριν 272 μέρες δεν μπορούσε να φανταστεί.
Ο αντίπαλος χρησιμοποίησε για εννιά μήνες, όλα τα μέσα για να μας λυγίσει, να μας τσακίσει τη θέληση, την περηφάνια μας. Τις προσωπικές απειλές και τα απειλητικά τηλεφωνήματα στα σπίτια μας, σε εμάς και τις οικογένειές μας. Τους εκβιασμούς, τα δικαστήρια, τις προβοκάτσιες, τις συκοφαντίες, τους Γκαίμπελς των καναλιών του.
Τους δοκιμάσαμε και τους αντιμετωπίσαμε όλους. Την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τη συγκυβέρνηση του Παπαδήμου, τώρα τη συγκυβέρνηση του Σαμαρά. Το συμπέρασμα είναι ότι άλλαζαν τα κυβερνητικά σχήματα και οι υπάλληλοι και το αφεντικό έμεινε το ίδιο, ο Μάνεσης και η τάξη του. Ο καθένας έπαιξε το ρόλο του, προκειμένου ο Μάνεσης και η τάξη του να περνά καλά, να αυξάνονται τα κέρδη τους, πατώντας πάνω στα δικά μας πτώματα.
Τους αναγκάσαμε να ξεβρακωθούνε
Τελικά ο αντίπαλος αφού δεν κατόρθωσε με όλα αυτά να μας νικήσει αναγκάστηκε να βγάλει την μάσκα “της δημοκρατίας και του διαλόγου, την προβιά του λύκου” και να παρουσιαστεί όπως πραγματικά είναι, τύραννος, εχθρός των εργατών. Αναγκάστηκε να αφήσει στην άκρη τα όποια προσχήματα και να χρησιμοποιήσει το τελευταίο του όπλο, τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, κάτι που σήμερα είναι υπέρτερο από τις δυνάμεις μας.
Όλος ο κρατικός μηχανισμός, κυβέρνηση, κόμματα του κεφαλαίου, ταξική δικαιοσύνη, ΜΜΕ, δεκάδες κλούβες των ΜΑΤ, δεκάδες περιπολικά και εκατοντάδες ασφαλίτες συντονίστηκαν για να υπερασπίσουν το αφεντικό τους το Μάνεση. Για να χτυπήσουν τους εχθρούς, τους εργάτες απεργούς. Να χτυπήσουν εμάς που χρόνια τώρα με τον ιδρώτα μας, όλους αυτούς τους ταΐζουμε.
Αφού με την πολιτική της ΕΕ και τους αντεργατικούς νόμους που ψήφισαν μετέτρεψαν τα εργοστάσια σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, έφεραν τώρα και τους δεσμοφύλακες, τους βασανιστές. Στρατοπέδευσαν έξω και μέσα από τη Χαλυβουργεία. Τώρα δίπλα στο ρουφιάνο της εργοδοσίας υπάρχει ο ΜΑΤατζής και ο ασφαλίτης.
Στρατοπέδευσαν και καθημερινά χτυπάνε τους εργάτες, με κλομπς, τους ραντίζουν με χημικά. Δεν μας έφτανε το καρκινογόνο δηλητήριο που μας ποτίζει χρόνια ο Μάνεσης στα καμίνια της Χαλυβουργίας, τώρα φροντίζουν να μας δώσουν και άλλο οι ΜΑΤατζήδες. Ήρθαν πλήρως οπλισμένοι, χτυπώντας άοπλους, ξέροντας ότι μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορούσαν να κάνουν αυτό, που δεν μπορούσαν για εννιά μήνες.
Ήρθαν με την εντολή του πρωθυπουργού Σαμαρά, που δρα ως υπάλληλος του Μάνεση και της τάξης του. Που καυχιέται χωρίς ντροπή για την επιτυχία του. Που ηδονίζεται βλέποντας τις κλούβες έξω από τη Χαλυβουργία, όπως κάνουν οι θρασύδειλοι. Συνεργοί του είναι, ο Βενιζέλος, και ο Κουβέλης της Δημοκρατικής Αριστεράς, που απ’ ότι φαίνεται την έμαθε γρήγορα τη δουλειά. Το ρόλο του υπονομευτή, και της παραπλάνησης έχει αναλάβει ο υπουργός εργασίας Βρούτσης, νομίζοντας ότι μπορούσε να μας ξεγελάσει. Τους θυμίζουμε ότι και άλλοι προκάτοχοί τους είχαν προβλέψει το τέλος της πάλης των τάξεων και διαψεύστηκαν οικτρά. Το ίδιο θα γίνει και τώρα.
Μπροστά μας έχουμε μια νέα κατάσταση
Συνάδελφοι
Μετά τις τελευταίες εξελίξεις έχουμε μια νέα κατάσταση. Ο αγώνας μας έχει γίνει πιο δύσκολος και σύνθετος. Εμείς που δίνουμε εννιά μήνες ένα μεγαλειώδη και ηρωικό αγώνα, ξέρουμε καλύτερα από τον καθένα τις νέες δυσκολίες.
Απέναντί μας έχουμε ολόκληρο το κράτος και τους μηχανισμούς του. Έχουμε ένα οπλισμένο στρατό που διευκολύνει τον απεργοσπαστικό μηχανισμό του Μάνεση, να δουλεύει και να διακινεί έξω από το εργοστάσιο το εμπόρευμα που εμείς έχουμε παράγει. Η εποχή που διάλεξαν για να εφαρμόσουν το εγκληματικό τους σχέδιο, έχει και αυτή τις δικές της ιδιαίτερες δυσκολίες.
Τώρα δίπλα στην πείνα που αντιμετωπίζουμε εμείς και οι οικογένειές μας, στις απίστευτες δυσκολίες και στερήσεις για να σταθούμε τόσο καιρό όρθιοι, υπερήφανοι, για να μη χάσουμε την αξιοπρέπειά μας, προστέθηκαν και αυτές.
Δεν το βάζουμε όμως κάτω. Γνωρίζουμε ότι αυτός ο αγώνας, όσο μεγάλος και αν είναι δεν ήταν ο πρώτος, ούτε θα είναι ο τελευταίος αγώνας που δίνουμε στη Χαλυβουργία. Η κατάσταση το επόμενο διάστημα θα χειροτερέψει, έρχεται νέα καταιγίδα αντεργατικών μέτρων, στα ωράρια, στους μισθούς, στις συντάξεις, στην υγεία, στην παιδεία, νέα φοροληστεία. Νέες δεκάδες χιλιάδες απολύσεις. Γι’ αυτό η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, θέλει να επιβάλει “το νόμο και την τάξη”.
Το αίτημα για αλλαγές στα ωράρια και στους μισθούς που προβλέπονται από τη σύμβασή μας, θα το ξαναφέρει σύντομα ο Μάνεσης, που τώρα το έχει προσωρινά αποσύρει λόγω της απεργίας. Αυτό το γνωρίζει και ο αντίπαλος, ξέρει ότι ο αγώνας δεν τελειώνει όταν λήξει αυτή η απεργία, γι’ αυτό παίρνει και αυτός τα μέτρα του για το πώς θα μας αντιμετωπίσει στη συνέχεια.
Είναι γελασμένοι όμως, όσοι νομίζουν ότι μπροστά στις νέες δυσκολίες θα τους κάνουμε αυτή τη χάρη. Τους λέμε ότι θα μείνουμε ενωμένοι, γιατί μπροστά μας έχουμε ακόμα πολύ δρόμο ώσπου το εργοστάσιο της Χαλυβουργίας, όπως και τα υπόλοιπα να πάνε σε αυτούς που ανήκουν, δηλαδή στους εργάτες.
Πως θα αντιμετωπίσουμε τη νέα κατάσταση
Συνάδελφοι
Η νέα κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται ούτε με απεγνωσμένες κινήσεις, ούτε με ατομικές ενέργειες. Τη νέα κατάσταση μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε όπως αντιμετωπίσαμε και προηγούμενες άλλες δύσκολες φάσεις του αγώνα μας. Ενωμένοι, συλλογικά κάτω από τη καθοδήγηση του ΔΣ του σωματείου μας. Ο αντίπαλος εδώ στοχεύει τώρα, να σπάσει αυτό, για να έχει στη συνέχεια τα χέρια του λυμένα.
Το ΔΣ του σωματείου, παίρνοντας υπόψη τη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, την ανάγκη να συνεχίσουμε να δίνουμε τη μάχη συγκροτημένα, οργανωμένα, προτείνει την αναστολή αυτής της μορφής του αγώνα.
Μπαίνουμε ξανά στο εργοστάσιο οργανωμένα, συντεταγμένα με ψηλά το κεφάλι, με τη δική μας απόφαση και θέληση. Με το δοκιμασμένο σωματείο μας, και συνεχίζουμε με άλλες μορφές τον αγώνα.
Συνεχίζουμε την προσπάθεια για την υλοποίηση των αιτημάτων μας. Για να επαναπροσληφθούνε άμεσα 40 συνάδελφοι μας απολυμένοι. Για την σταδιακή επαναπρόσληψη των υπόλοιπων μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα. Για να μη γίνει μέχρι τότε καμία νέα πρόσληψη εκτός των συναδέλφων μας απολυμένων. Ζητάμε να φύγουν σήμερα τα ΜΑΤ από την πύλη του εργοστασίου και όλες οι δυνάμεις καταστολής και παρακολούθησης που είναι μέσα στο χώρο του εργοστασίου.
Όλοι μαζί, ΔΣ, επιτροπή γυναικών, επιτροπή απολυμένων, συνεχίζουμε όπως γίνεται μέχρι σήμερα, να παλεύουμε για προβλήματα που έχουν σχέση με τα δάνεια συναδέλφων από τις τράπεζες, με λογαριασμούς των ΔΕΚΟ, με προβλήματα που έχουν σχέση με φάρμακα, υγεία και άλλα.
Είμαστε σε ετοιμότητα και επαγρύπνηση, για να αντιδράσουμε άμεσα, αγωνιστικά, στην περίπτωση που η εργοδοσία επαναφέρει το αίτημα για αλλαγή ωραρίων και μεροκάματων.
Θα αξιοποιήσουμε όλα τα μέσα ώστε να διερευνηθούνε οι καταγγελίες που είδαν το φως της δημοσιότητας για την ύπαρξη ραδιενεργών υλικών. Θα αξιοποιήσουμε για όλα τα ζητήματα και τα όποια νομικά περιθώρια υπάρχουν.
Είμαστε σε ετοιμότητα για να αντιδράσουμε άμεσα, σε περίπτωση που η εργοδοσία προσπαθήσει με αυταρχισμό και τρομοκρατία, να αντιμετωπίσει τους ηρωικούς Χαλυβουργούς. Θα αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά και μαχητικά κάθε προσπάθεια αυταρχισμού, δίωξης ή σπίλωσης σε βάρος του σωματείου μας, κάθε απεργού.
Θα πάρουμε μέτρα ώστε να συντονίσουμε πιο καλά τη δράση μας με το υπόλοιπο ταξικό εργατικό κίνημα, που ήταν και παραμένει το βασικό στήριγμά μας. Σε αυτή την προσπάθειά μας θα έχουμε την αλληλεγγύη των υπόλοιπων εργαζομένων, όπως γινόταν μέχρι σήμερα.
Θα επιδιώξουμε να συνεργαστούμε και με αυτούς τους συναδέλφους που κάτω από τα βάσανα και τις πιέσεις δεν μπόρεσαν να αντέξουν μέχρι το τέλος. Τους καλούμε στις νέες συνθήκες, να συνεχίσουμε τον αγώνα, ενωμένοι όπως κάναμε τόσους μήνες. Δεν τους ταυτίζουμε με τον απεργοσπαστικό μηχανισμό, με τον οποίο δεν έχουμε καμία σχέση, είναι αντίπαλός μας.
Ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας, όλους τους εργαζόμενους στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, που για εννιά μήνες στήριξαν τον αγώνα μας ηθικά και υλικά. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε το ΠΑΜΕ, που καθόλη τη διάρκεια του αγώνα μας, μέρα-νύχτα, μας βοήθησε και θα συνεχίζει να μας στηρίζει και στη συνέχεια. Στήριζε πρακτικά όλες τις αποφάσεις και τις πρωτοβουλίες που πήραμε, μετέφερε το μήνυμα των ηρωικών Χαλυβουργών σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας, στα πέρατα του κόσμου. Ακριβώς, για αυτή του τη συμμετοχή το πολεμάει και το συκοφαντεί καθημερινά ο αντίπαλος.
Εμείς προσπαθήσαμε να ανταποκριθούμε όσο μπορούσαμε καλύτερα στην εμπιστοσύνη που μας έδειξαν και νομίζουμε πως τα καταφέραμε. Ρίξαμε αρκετό σπόρο, και είμαστε σίγουροι ότι το επόμενο διάστημα θα αποδώσει καρπούς για όλους τους εργαζόμενους. Οι πιο μεγάλοι και σκληροί αγώνες είναι μπροστά μας.
Γνωρίζουμε ότι η ιστορία το έφερε να βρεθούμε στην εμπροσθοφυλακή αυτού του αγώνα. Δεν πήραν όμως τα μυαλά μας αέρα, γιατί έχουμε συνειδητοποιήσει, πως ένα μικρό τμήμα της εργατικής τάξης όπως είμαστε εμείς, δεν μπορεί να τα βάλει με όλο τον κρατικό μηχανισμό, να ανατρέψει την κατάσταση, αν συνολικά η εργατική τάξη δεν ακολουθήσει το δρόμο των Χαλυβουργών, αν δεν αλλάξουν οι γενικότεροι πολιτικοί συσχετισμοί και στο εργατικό κίνημα.
Συνάδελφοι
Ο αγώνας μας αποτελεί ήδη μια μεγάλη παρακαταθήκη. Τα παιδιά μας θα περπατάνε με ψηλά το κεφάλι, θα είναι υπερήφανα γιατί οι πατεράδες τους και οι μανάδες τους έκαναν το καθήκον τους. Γιατί στάθηκαν με ψηλά το κεφάλι, αψήφησαν την ταπείνωση και τον τρόμο της εργοδοσίας. Γιατί στάθηκαν αλύγιστοι, πάλεψαν για ένα καλύτερο μέλλον γι’ αυτούς και τα παιδιά τους. Ο αγώνας μας θα αποτελεί αντικείμενο συζήτησης και θαυμασμού στις επόμενες γενιές, θα αποτελεί πηγή έμπνευσης και παραδειγματισμού. Γυρίζουμε συντεταγμένα με ψηλά το κεφάλι και προς το παρόν συνεχίζουμε τον αγώνα για την υλοποίηση των αιτημάτων μας, με άλλες μορφές.
Ζήτω ο ηρωικός αγώνας των Χαλυβουργών
Ζήτω η εργατική τάξη
Ζήτω η εργατική αλληλεγγύη
Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την τελική νίκη
πηγή: http://www.pamehellas.gr/fullstory.php?lang=1&wid=2495
