Στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στις 11/12 στο Μελίνα Μερκούρη, οι συμμετέχοντες αποφάσισαν να ξαναβρεθούν όποιοι ενδιαφέρονται για τη συγκρότηση επιτροπής αγώνα για το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού και τους νέους δρόμους στις 19/12 19.00 στο στέκι της ΠΡΩΚΑΤ, Ήβης 79, Άνω Γλυφάδα.
Στόχος η διοργάνωση κινητοποίησης κατοίκων στις 20/1.
Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007
Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2007
εκδήλωση - συζήτηση Τρίτη 11/12: Αεροδρόμιο, Σήραγγα Υμηττού, Παραλία
Μετά την ανακοίνωση από την κυβέρνηση του τελικού Σχεδίου για το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού και με αφορμή τα 2,5 χρόνια παρουσίας της συλλογικότητάς μας στην περιοχή
την Τρίτη 11 Δεκεμβρίου, ώρα 7.00μμ διοργανώνεται εκδήλωση-συζήτηση
για το Αεροδρόμιο, τη Σήραγγα Υμηττού και την Παραλία της Γλυφάδας
στο κινηματοθέατρο Μελίνα Μερκούρη, Ανατολικής Ρωμυλίας 123 στην Άνω Γλυφάδα.
σημείωση: εξαιτίας της εκδήλωσης η προγραμματισμένη προβολή στο στέκι μας δεν θα γίνει.
Οι μακέτες πράσινες, το αεροδρόμιο γκρι!
Ούτε βήμα πίσω δεν κάνει κράτος και κεφάλαιο, μετά από άλλον ένα γύρο, φυσικών και μη, καταστροφών που έπληξαν τη χώρα μας το καλοκαίρι του 2007. Οι πυρκαϊές που έκαψαν δάση, ανθρώπους και χωριά, δεν πτόησαν τους τυπικά υπεύθυνους για το περιβάλλον, οι οποίοι αντί να αναλάβουν τις ευθύνες τους, κατέφυγαν σε στοχοποίηση του κόσμου που ακόμα αντιστέκεται (σύλληψη και ξυλοδαρμός 27 αγωνιστών μετά από ειρηνική διαδήλωση διαμαρτυρίας στην Πάρνηθα, δόγμα «ασύμμετρων απειλών»), προσπαθώντας συγχρόνως να καλοπιάσουν τη μεγάλη μάζα των ανώνυμων επικριτών τους (το «κίνημα» των SMS και των blogs) μην τυχόν και στραφεί η οργή του κόσμου εναντίον τους. Την Πεντέλη όμως ήδη την χάρισαν στους εργολάβους και αποφάσισαν επέκταση του καζίνο της Πάρνηθας, αφού πρώτα άφησαν το βουνό να καεί για να σώσουν το μαγαζί τους. Για αυτό δεν μας εμπνέουν καμία εμπιστοσύνη, όσες υποσχέσεις και να μας δίνουν πια…
Για τα νότια προάστια, μετά τις ξεκάθαρα εμπρηστικές ενέργειες σε κάτω Γλυφάδα (Σταθμός Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων) και Υμηττό (Καρέας), το κράτος επανέρχεται άμεσα και επιθετικά με το ολοκληρωμένο του σχέδιο για το Πάρκο του Ελληνικού και την Αττική Οδό. Έρχεται να δικαιώσει όσους εδώ και χρόνια ανησυχούν και δραστηριοποιούνται για «το μεγαλύτερο πάρκο της Ευρώπης» καταφέρνοντας πρόσφατα να ακυρώσουν διαγωνισμό για εκμίσθωση 550 στρεμμάτων για αγώνες ράλι, όσους εναντιώθηκαν και φέτος έμπρακτα στις νέες λεωφόρους, όσους διεκδίκησαν και πέτυχαν την απελευθέρωση μέρους της παραλίας, όλους όσους βρέθηκαν μέσα στο καλοκαίρι για να συζητήσουν τις επερχόμενες αρνητικές εξελίξεις και δεν εφησύχασαν.
Το νέο σχέδιο του ΥΠΕΧΩΔΕ για το Ελληνικό (ένα ακόμα μετά από τόσα άλλα) που δόθηκε στους 4ις Δήμους για «διαβούλευση» 2 μηνών, δυστυχώς, δεν αποτελεί «αντιστάθμισμα» στην καμένη Πάρνηθα, την Πεντέλη και τον Υμηττό. Το σχέδιο αυτό αποτελεί μία ακόμα εστία φωτιάς στον εύφλεκτο εκείνο χώρο που λέγεται Αθήνα, που όλο και περισσότερες εστίες αντίστασης βλέπει να εμφανίζονται απέναντι στα επιχειρηματικά τους πλάνα για τη μετατροπή του σε κέντρο διεθνούς επιχειρηματικής δραστηριότητας με πρωταγωνιστικό ρόλο σε Μεσόγειο και Βαλκάνια.
Μετά τις πυρκαϊές, λοιπόν, ο Σουφλιάς αποφάσισε να βγάλει τους πράσινους μαρκαδόρους του από το συρτάρι…
Οι μαρκαδόροι αυτοί, όμως, δεν έρχονται να «χρωματίσουν» μια πραγματική στροφή στην πολιτική τους. Δεν έρχονται να αναθεωρήσουν την πολιτική του κέρδους και του κάγκελο-μπετόν-γκαζόν όλων των μέχρι τώρα επιχειρούμενων «αναπλάσεων» και χωροταξικών-πολεοδομικών σχεδίων και νόμων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Οι μαρκαδόροι αυτοί, όπως και τα κομπιουτεράκια του Υπουργείου που έχουν πάρει φωτιά από τα εκατοντάδες στρέμματα που κόβονται και ράβονται κατ’ επιταγή των επικοινωνιακών αναγκών της κυβέρνησης, προσπαθούν να καλύψουν το εξής απλό και προφανές:
ότι το «μεγαλύτερο πάρκο της Ευρώπης» δεν θα είναι παρά ένα θηριώδες επιχειρηματικό πάρκο, πλήρως εμπορευματοποιημένο και «πλαστικό», με κάποιες τούφες γκαζόν που είναι απαραίτητες για την επένδυση των επιχειρηματικών κτιριακών ή μη εγκαταστάσεων, των νέων λεωφόρων, των ξενοδοχείων, των μαρίνων και της νέας πόλης πλουσίων που θέλουν να κατασκευάσουν μέσα στην έκταση αυτή.
Για να διαπιστώσει κανείς τα παραπάνω αρκεί να πάρει έναν γκρι ή μαύρο μαρκαδόρο (γιατί αυτό είναι το χρώμα του τσιμέντου και της ασφάλτου…) και να βάψει όλες εκείνες τις πράσινες επιφάνειες του σχεδίου που προορίζονται για:
- Υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ
- επιχειρηματικό κέντρο
- εκθεσιακό κέντρο
- περιοχές μεικτών χρήσεων
- περιοχές κατοικίας
- περιοχές μελλοντικού καθορισμού χρήσεων
- ξενοδοχεία
- μαρίνα Γλυφάδας και Ολυμπιακό Κέντρο Ιστιοπλοΐας
- περίπου 15 μουσεία και πολιτιστικές εγκαταστάσεις με περιβάλλοντες χώρους
- περίπου 20 ολυμπιακά στάδια και μεγάλες αθλητικές εγκαταστάσεις και δεκάδες μικρές και περιβάλλοντες χώρους
- 2 διάδρομοι προσγείωσης/απογείωσης που διατηρούνται
- 41 κτίρια με τους περιβάλλοντες χώρους τους που διατηρούνται με τις ίδιες ή νέες χρήσεις (κατά κανόνα όχι ελεύθερης πρόσβασης)
- νέοι δρόμοι (Ελεύθερη Λεωφόρος Ελληνικού-Μαραθώνος), ανισόπεδοι κόμβοι και δεκάδες χώροι στάθμευσης περιμετρικά που θα σταθμεύουν έως και 300 οχήματα στον καθένα
- παλιές και νέες αστικές υποδομές βαριάς, βιομηχανικής λειτουργίας (αμαξοστάσια, κέντρο διανομής ΔΕΗ, σταθμός μεταφόρτωσης απορριμμάτων, κέντρο επεξεργασίας λυμάτων κα)
- ενυδρείο
- υδροπάρκο
- ολυμπιακή πλατεία
- υπαίθρια αγορά
Όλα αυτά τα μετρήσαμε και βρήκαμε ότι καταλαμβάνουν περίπου 3.000 στρέμματα, δηλαδή πάνω από το 50% της έκτασης του πρώην αεροδρομίου, (όσο και αν ο Σουφλιάς ισχυρίζεται ότι θα χτίσει μόνο 300 στρ), χωρίς φυσικά να είμαστε και σίγουροι ότι αυτό που το σχέδιο χαρακτηρίζει «πράσινο» θα υλοποιηθεί κιόλας ή ότι δεν θα βάλουν εισιτήριο για να το χαρείς, όπως κάνουν με τις παραλίες εδώ ή άλλα πάρκα στο εξωτερικό.
Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε την επιβάρυνση από:
- το γήπεδο του γκολφ της Γλυφάδας, που αποτελεί μια μεγάλη περιφραγμένη έκταση από αντιπεριβαλλοντικό γκαζόν που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον οποιονδήποτε παρά μόνο από μέλη του κλαμπ και το οποίο σταδιακά αδειάζει και μολύνει τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής
- τα νυχτερινά κέντρα, που ακόμα δεν έχουν φύγει και συνεχίζουν να μηνύουν και να τρομοκρατούν τους κατοίκους
- τις υφιστάμενες οικιστικές εκτάσεις εντός του πάρκου, εκτάσεις με βίλες πλουσίων, σεκιούριτι, ανθρώπους της νύχτας - πραγματικούς κουκουλοφόρους του κεφαλαίου
δεν βλέπουμε τελικά ποιο ακριβώς θα είναι το πάρκο «πρασίνου» που μας υπόσχονται, αλλά διαπιστώνουμε ότι «πράσινα» και «γαλάζια» είναι τα όνειρά τους για το χώρο του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού και της παραλίας, όνειρα που για εμάς είναι εφιάλτες...
Όσο για την «αδυναμία» χρηματοδότησης του Πάρκου και τα σενάρια ξεπουλήματός του για αντιπαροχή προκειμένου να φτιάξουν πάρκα σε υποβαθμισμένες γειτονιές της Αθήνας, εμείς προτείνουμε να κοιτάξει κανείς τα σημερινά πάρκα της Αθήνας. Να μας εξηγήσουν, λοιπόν, οι υπεύθυνοι του υπουργείου και της τοπικής αυτοδιοίκησης γιατί οδηγούν σε διαρκή υποβάθμιση, τσιμεντοποίηση ή προσπαθούν να περιφράξουν και να εμπορευματοποιήσουν πάρκα και ελεύθερους χώρους όπως το Πεδίο του Άρεως, ο Λόφος του Φιλοπάππου, το Δάσος Συγγρού, το πάρκο στο Γουδί, ο Ελαιώνας, ο Πύργος Βασιλίσσης, ο Υμηττός, το ρέμα της Πικροδάφνης, ο Ιππόδρομος και το Φαληρικό Δέλτα, το Νομισματοκοπείο, η έκταση της Βιομηχανίας Φωσφορικών Λιπασμάτων στη Δραπετσώνα, η βίλα Ζωγράφου, το κτήμα Θων, το πάρκο Ριζάρη και πολλά άλλα. Ξέρουμε καλά ότι για τις υποβαθμισμένες γειτονιές της Αθήνας κύριοι υπεύθυνοι είναι το κράτος και το κεφάλαιο που τόσα χρόνια ωθούν τις περιοχές αυτές στην υποβάθμιση και φτάνουν σήμερα να προσπαθούν να κατασπαράξουν και τον τελευταίο ελεύθερο χώρο σε πάρκα και πλατείες που είναι υπαρκτές και τις χαίρεται καθημερινά ο κόσμος. Τα λεφτά δεν τους λείπουν. Τα λεφτά υπάρχουν, είναι δικά μας και απαιτούμε να δοθούν για τις ανάγκες μας. Η πολιτική απόφαση είναι το ζητούμενο…
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μαζί με το πάρκο, ο Σουφλιάς μας ανακοινώνει πάλι την κατασκευή της Περιφερειακής Λεωφόρου και της Σήραγγας Υμηττού. Δεν θα μπορούσε βέβαια να κάνει και αλλιώς, γιατί πραγματικά ο δρόμος αυτός υπαγορεύεται και από την επιχειρηματική εκμετάλλευση του πάρκου του Ελληνικού και όσο σχεδιάζουν να χτίσουν μια νέα πόλη εκεί, τόσο θα μιλάνε και για νέες λεωφόρους.
Εμείς, από την πλευρά μας δεν μπορούμε παρά να τους επιστρέψουμε το σχέδιο αυτό, όπως είναι συστημένο. Οι δικές μας επιθυμίες δεν προσπαθούν να κοροϊδέψουν κανέναν, όπως συνειδητά κάνει η κυβέρνηση. Είναι σαφείς, απλές, κατανοητές και συνοψίζονται σε:
- Καμία συμμετοχή των Δήμων σε «διαβούλευση» επί ειλημμένων αποφάσεων
- Το πρώην Αεροδρόμιο του Ελληνικού να γίνει Πάρκο Φυσικού Πρασίνου και Αναψυχής, με δυνατότητες ήπιου μαζικού αθλητισμού και ελεύθερης μη εμπορευματικής πολιτιστικής δραστηριότητας.
- Να κατοχυρωθεί άμεσα η ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στο χώρο του πρώην αεροδρομίου και στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις και αυτό να είναι το μοναδικό καθεστώς λειτουργίας στο σύνολο του χώρου και των εγκαταστάσεων.
- Να απομακρυνθούν όλες οι χρήσεις και να απαγορευτούν όλες οι δραστηριότητες που υπονομεύουν τη μετατροπή του σε Πάρκο Φυσικού Πρασίνου (πίστες αυτοκινήτων, εκθέσεις, εγκαταστάσεις κινηματογραφήσεων κλπ).
- Καμία οικοπεδοποίηση και οικιστική ανάπτυξη. Καμία εκχώρηση τμήματος του χώρου σε ιδιώτες επιχειρηματίες για κανέναν λόγο. Το κράτος να αναλάβει τις ευθύνες του για την κατασκευή και τη συντήρηση του πάρκου. Δεν εμπιστευόμαστε κανένα «πράσινο ταμείο» και καμιά «πράσινη αντιπαροχή» στα χέρια κράτους-εργολάβων.
- Να απομακρυνθούν οι κάμερες παρακολούθησης που βρίσκονται τριγύρω. Να φύγει η αστυνομία και ο στρατός από το χώρο και να μην ξαναέλθει ούτε εκεί ούτε στις γειτονιές μας.
- Οι υπάρχουσες ή άλλες υποδομές να αξιοποιηθούν για πραγματικές ανάγκες των κατοίκων της νότιας Αθήνας και οι όποιες υπηρεσίες εντός του χώρου να είναι σε τιμές κόστους και να είναι συμβατές με το χαρακτήρα του Πάρκου Φυσικού Πρασίνου.
- Αποκατάσταση της φυσικής παραλίας του Αγίου Κοσμά και απόδοση της στους κατοίκους για ελεύθερη χρήση φυσικής θαλάσσιας αναψυχής και άθλησης. Απομάκρυνση των ξενυχτάδικων και κάθε ιδιωτικής εγκατάστασης από την παραλία τώρα! Το Ολυμπιακό Κέντρο Ιστιοπλοΐας να αποδοθεί εξ ολοκλήρου στο ναυταθλητισμό και να μην χτιστεί ούτε μέτρο τσιμέντου. Όχι άλλη μαρίνα στο Σαρωνικό.
- Καμία νέα λεωφόρος στην περιοχή. Δωρεάν μαζικές μεταφορές για τους κατοίκους και ειδικότερα τραμ, πεζόδρομους, ποδηλατόδρομους παντού.
Για να πετύχουμε την προώθηση αυτών των αιτημάτων δεν μπορούμε παρά να οργανωθούμε όλοι όσοι συμφωνούμε ανά δήμο και διαδημοτικά και με συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα να ξεκινήσουμε από τα Δημοτικά Συμβούλια και να φτάσουμε μέχρι τον Υπουργό.
Δεν σκοπεύουμε να παρακαλέσουμε κανέναν! Τα θέλουμε όλα και τα θέλουμε τώρα, γιατί μας τα χρωστάνε εδώ και πολύ καιρό…
Εκδήλωση-Συζήτηση, Τρίτη 11/12 19.00
δημοτικό θέατρο Μελίνα Μερκούρη, Ανατολικής Ρωμυλίας 123, στον Αγ. Τρύφωνα
Πορεία Διαμαρτυρίας Κυριακή 20/1/08
ώρα και τόπος θα ανακοινωθούν
Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2007
ακυρώθηκε εκδήλωση εκτός ωραρίου στο βιβλιοπωλείο "έκφραση"!
Το απόγευμα της Παρασκευής 2 Νοέμβρη, ένα από τα βιβλιοπωλεία που επέμεναν, παρά την ειδοποίηση του Συλλόγου Εργαζομένων Βιβλίου-Χάρτου, να πραγματοποιήσουν εκδήλωση προώθησης του βιβλίου "Χάρι Πότερ" εκτός ωραρίου, και μάλιστα αργά το βράδυ, ήταν και το βιβλιοπωλείο "Έκφραση" στην Άνω Γλυφάδα απέναντι από τον Αγ.Τρύφωνα.
Το σωματείο ενημερώθηκε για τη στάση αυτή του βιβλιοπωλείου, ενημέρωσε μέλη του που δραστηριοποιούνται στην ΠΡΩτοβουλία ΚΑΤοίκων, και κατά τις 9.00, με τη λήξη του ωραρίου, είμασταν όλοι εκεί μαζί του για να ενημερώσουμε τη διεύθυνση του βιβλιοπωλείου για την παράνομη (θεσμικά και ηθικά) ενέργειά της. Η διεύθυνση παρότι δέχτηκε ότι ήταν δίκαιο το αίτημα του σωματείου αρνήθηκε να ακυρώσει την εκδήλωση με πρόσχημα το κόστος που έχει ήδη καταβάλει για τη διαφήμισή της και πως δεν θα δούλευαν εκείνο το βράδυ εργαζόμενοι παρά μόνο μέλη της οικογενείας της.
Τα επιχειρήματα αυτά δεν έγιναν δεκτά από το Σωματείο που προέβαλλε το μείζον ζήτημα της καταστρατήγησης του ωραρίου και εξήγησε πως τέτοιες εκδηλώσεις δημιουργούν κακό προηγούμενο για τον κλάδο και κατ' επέκταση για όλους τους εργαζόμενους.
Αποτέλεσμα ήταν να σταθούν τα μέλη του Σωματείου μαζί με μέλη της ΠΡΩΚΑΤ έξω από το κατάστημα για να ενημερώσουν τον κόσμο που προσερχόταν, αποτρέποντας έτσι όσους κατανοούσαν και ένιωθαν αλληλέγγυοι στο αίτημά τους. Με την παρουσία επιπλέον της επιθεώρησης εργασίας και τελικά ακόμη και της αστυνομίας, η οποία αυτεπάγγελτα μήνυσε τον καταστηματάρχη, η εκδήλωση αναβλήθηκε για το επόμενο πρωί 10.00 πμ.
Η νίκη αυτή ήταν μια πρώτη απάντηση του εργαζόμενου κόσμου της περιοχής στους τοπικούς επιχειρηματίες που ξεπερνούν τα όρια. Η ακύρωση αυτής της εκδήλωσης έδειξε ότι η συσπείρωση εργαζομένων και κατοίκων μπορεί να φέρει υλικές νίκες, καλύτερους όρους δουλειάς, σεβασμό στα κεκτημένα μας. Ο δρόμος μπροστά μας είναι μακρύς και αυτό ήταν μόνο το πρώτο βήμα. Εδώ είμαστε για να τον διαβούμε όλοι μαζί...
Το σωματείο ενημερώθηκε για τη στάση αυτή του βιβλιοπωλείου, ενημέρωσε μέλη του που δραστηριοποιούνται στην ΠΡΩτοβουλία ΚΑΤοίκων, και κατά τις 9.00, με τη λήξη του ωραρίου, είμασταν όλοι εκεί μαζί του για να ενημερώσουμε τη διεύθυνση του βιβλιοπωλείου για την παράνομη (θεσμικά και ηθικά) ενέργειά της. Η διεύθυνση παρότι δέχτηκε ότι ήταν δίκαιο το αίτημα του σωματείου αρνήθηκε να ακυρώσει την εκδήλωση με πρόσχημα το κόστος που έχει ήδη καταβάλει για τη διαφήμισή της και πως δεν θα δούλευαν εκείνο το βράδυ εργαζόμενοι παρά μόνο μέλη της οικογενείας της.
Τα επιχειρήματα αυτά δεν έγιναν δεκτά από το Σωματείο που προέβαλλε το μείζον ζήτημα της καταστρατήγησης του ωραρίου και εξήγησε πως τέτοιες εκδηλώσεις δημιουργούν κακό προηγούμενο για τον κλάδο και κατ' επέκταση για όλους τους εργαζόμενους.
Αποτέλεσμα ήταν να σταθούν τα μέλη του Σωματείου μαζί με μέλη της ΠΡΩΚΑΤ έξω από το κατάστημα για να ενημερώσουν τον κόσμο που προσερχόταν, αποτρέποντας έτσι όσους κατανοούσαν και ένιωθαν αλληλέγγυοι στο αίτημά τους. Με την παρουσία επιπλέον της επιθεώρησης εργασίας και τελικά ακόμη και της αστυνομίας, η οποία αυτεπάγγελτα μήνυσε τον καταστηματάρχη, η εκδήλωση αναβλήθηκε για το επόμενο πρωί 10.00 πμ.
Η νίκη αυτή ήταν μια πρώτη απάντηση του εργαζόμενου κόσμου της περιοχής στους τοπικούς επιχειρηματίες που ξεπερνούν τα όρια. Η ακύρωση αυτής της εκδήλωσης έδειξε ότι η συσπείρωση εργαζομένων και κατοίκων μπορεί να φέρει υλικές νίκες, καλύτερους όρους δουλειάς, σεβασμό στα κεκτημένα μας. Ο δρόμος μπροστά μας είναι μακρύς και αυτό ήταν μόνο το πρώτο βήμα. Εδώ είμαστε για να τον διαβούμε όλοι μαζί...
Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2007
πρόγραμμα κινηματογραφικών προβολών και εκδηλώσεων Φθινοπώρου 2007
Τρίτη 30/10 20.00: Ο Θίασος του Θ. Αγγελόπουλου
Σάββατο 10/11 18.00: Η εποχή των παγετώνων 2 Κινούμενα σχέδια (προβολή για παιδιά) ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΑΙ ΛΟΓΩ ΓΑΜΟΥ...
Τρίτη 13/11 20.00: Ο Άνεμος χορεύει το κριθάρι του Κ. Λόουτς
Τρίτη 27/11 20.00: Το σπιρτόκουτο του Γ. Οικονομίδη
Τρίτη 11/12 20.00: Dogville του Λαρς Φον Τρίερ
Σάββατο 22/12 18.00: Μπαμπούλας Α.Ε. Κινούμενα σχέδια (προβολή για παιδιά)
Πέμπτη 27/12 20.00: Η κατάρα του πράσινου σκορπιού του Γ. Άλεν
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ! ΕΝΙΣΧΥΣΤΕ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΠΡΟΤΖΕΚΤΟΡΑ
ΠΡΟΣΕΧΩΣ:
εκδήλωση για τα 2 χρόνια της ΠΡΩΚΑΤ
Συζήτηση για τα προβλήματα του περιβάλλοντος και των μεγάλων δημόσιων χώρων της περιοχής μας, Αεροδρόμιο-Υμηττός-Παραλία
Τα επόμενα βήματα της επιτροπής κατοίκων.
Συζήτηση για τα προβλήματα του περιβάλλοντος και των μεγάλων δημόσιων χώρων της περιοχής μας, Αεροδρόμιο-Υμηττός-Παραλία
Τα επόμενα βήματα της επιτροπής κατοίκων.
Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2007
Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2007
συγκροτήθηκε επιτροπή κατοίκων Άνω Γλυφάδας ενάντια στους νέους δρόμους
Με μεγάλη επιτυχία διεξήχθη το Σάββατο στην Άνω Γλυφάδα η εκδήλωση της ΠΡΩΚΑΤ για τους νέους δρόμους! Πάνω από 100 κάτοικοι της περιοχής συγκεντρώθηκαν από νωρίς το απόγευμα στην πλ.Εθνικής Αντιστάσεως και αφού ολοκληρώθηκε η αρχική εισήγηση, ακολούθησε ένας χείμαρρος τοποθετήσεων και προτάσεων για τη συνέχεια από το κοινό. Σχεδόν αυθόρμητα συγκροτήθηκε λίστα υπογραφών ανοιχτής επιτροπής αγώνα και αποφασίστηκε από τους παριστάμενους η ανανέωση της συζήτησης για το επόμενο Σάββατο 9/6 19.30 στον ίδιο χώρο. Στόχοι σε πρώτη φάση είναι:
1) η μεγαλύτερη δυνατή προπαγάνδιση του θέματος στην περιοχή του Δήμου
2) η παρέμβαση στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Γλυφάδας με αίτημα την τοποθέτηση όλων των δημοτικών παρατάξεων επί του θέματος
3) η πραγματοποίηση κάποιας κινητοποίησης
4) η γνωριμία και επαφή με επιτροπές και κατοίκους άλλων περιοχών που πλήττονται από τα σχεδιαζόμενα οδικά έργα
5) ο προσδιορισμός και η προώθηση των απαραίτητων νομικών και θεσμικών κινήσεων για την ακύρωση του έργου.
Στην εκδήλωση ήταν παρόντες και εκπρόσωποι συλλογικοτήτων από Γλυφάδα, Ελληνικό, Αργυρούπολη και Ηλιούπολη, όπως και η αντίδημαρχος Ελληνικού. Στο τέλος της εκδήλωσης έγινε υπαίθρια προβολή της ταινίας κινουμένων σχεδίων "ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα", ενώ ήταν αναρτημένο και υλικό από τα σχεδιαζόμενα έργα και τον Υμηττό το οποίο προβλήθηκε κατά τη διάρκεια της συζήτησης.
Μόνη μας δύναμη, η συσπείρωση και ο αγώνας!
ΠΡΩτοβουλία ΚΑΤοίκων στα ΝΟΤΙΑ
Υ.Γ. η συλλογικότητα καλεί στην κρίσιμη αυριανή κινητοποίηση του Δήμου Ελληνικού για την παραλία, προς τη Βουλή και το Μέγαρο Μαξίμου, Τρίτη 5/6 18.30 στους στύλους του Ολυμπίου Διός.
Ελληνικό, Μοσχάτο είναι η αρχή, τα κάγκελα θα ρίξουμε σε κάθε μια ακτή
Κάγκελα, μπετόν, νυχτερινά κέντρα, ιδιωτικές πλαζ, πίστες καρτ, μπάζα συρματοπλέγματα, αθλητικές εγκαταστάσεις και πολλά άλλα συναντάει κανείς στην προσπάθειά του να κάνει μια βουτιά στη θάλασσα. Η παραλία φαίνεται να είναι «ανοιχτή» για τα συμφέροντα των επιχειρηματιών της νύχτας που επί χρόνια χτίζουν τα μαγαζιά τους πάνω στο κύμα περιγελώντας ακόμα και τους στοιχειώδεις κανόνες νομιμότητας. Αυθαιρεσίες, παρανομίες, «άδειες» άσχετες με τις πραγματικές επιχειρηματικές δραστηριότητες ή και καθόλου άδειες είναι στην ημερήσια διάταξη για τους επιχειρηματίες που άλλοτε με την ανοχή και άλλοτε με τη βοήθεια δημοτικών αρχών και κυβερνήσεων λειτουργούν τις επιχειρήσεις τους εκεί. Η παραλία φαίνεται να είναι «ανοιχτή» στις μαρίνες και τα σκάφη, τις εμπορικές χρήσεις, τα ξενοδοχεία, τις ιδιωτικές πλαζ και οτιδήποτε άλλο υπηρετεί τη «βιώσιμη ανάπτυξη» της βιομηχανίας διασκέδασης και τουρισμού. Δε φαίνεται να χαρίζεται ούτε μία σπιθαμή γης από κράτος και κεφάλαιο που τόσα χρόνια τώρα, και με την Ολυμπιάδα ως ορόσημο, προσπαθούν να διαμορφώσουν ένα παραλιακό μέτωπο πλήρως υποταγμένο στη λογική της αγοράς και του κέρδους.
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση οι κάτοικοι του λεκανοπεδίου αγανακτούν όλο και περισσότερο. Αγανακτούν γιατί βλέπουν χρόνο με τον χρόνο την κατάσταση να χειροτερεύει. Το εισόδημά τους να μην φτάνει για να αγοράσουν τις κάθε λογής υπηρεσίες που βομβαρδίζουν την καθημερινότητά τους. Την ανάγκη για ξεκούραση, αναψυχή και δημιουργία να μην χωρά στις απέραντες διασκεδασουπόλεις του καπιταλισμού. Γιατί βλέπουν πως το μπάνιο τους, η βόλτα τους, ο χρόνος τους μετριέται πια με βάση το κέρδος. Αγανακτούν γιατί τους κλέβουν τις ελεύθερες παραλίες που μπορούσαν να κάνουν μπάνιο, τους ελεύθερους χώρους που μπορούσαν να αθληθούν, την πρόσβαση στο βουνό που μπορεί ακόμα να προσφέρει μια καθαρή ανάσα. Γιατί στον ελάχιστο χρόνο που τους απομένει απ’ την πολύωρη εργασία τους πρέπει να πληρώσουν για να αισθανθούν ότι ζουν.
Στις 24/04/07 το θράσος των επιχειρηματιών ξεπέρασε κάθε όριο χτυπώντας δύο αντιδημάρχους θέλοντας να εκφοβίσουν όλον τον αγωνιζόμενο κόσμο του Ελληνικού. Η απάντηση από τον κόσμο που κατέκλυσε το επόμενο δημοτικό συμβούλιο ήταν άμεση και δυναμική. Ο δήμαρχος Ελληνικού Χρήστος Κορτζίδης απ’ την 18/05/07 βρίσκεται σε απεργία πείνας προσπαθώντας να αυξήσει την πίεση προς την κυβέρνηση και τους επιχειρηματίες επιδιώκοντας ανοιχτή παραλία για τους κατοίκους.
Ως «Πρωτοβουλία Κατοίκων στα Νότια» δηλώνουμε την συμπαράσταση και αλληλεγγύη μας σε κάθε δίκαιο αγώνα που γίνεται ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο για τη βελτίωση των όρων ζωής του εργαζόμενου κόσμου, της νεολαίας και των ηλικιωμένων, θεωρώντας συγχρόνως ότι είναι επιτακτική ανάγκη για την θετική έκβαση αυτής και κάθε μάχης ο κόσμος να βγει δυναμικά στο προσκήνιο, να πάρει τον αγώνα στα χέρια του.
Στην κατεύθυνση αυτή, θα προσπαθήσουμε κι εμείς στο μέλλον να συμβάλλουμε στο βαθμό που μας αναλογεί σε δυναμικές κινητοποιήσεις κατοίκων που στην πράξη θα αμφισβητούν την κυριότητα των επιχειρηματιών και του κράτους στην παραλία.
Εμείς λέμε:
- Καμία επιχειρηματική δραστηριότητα κρατική, δημοτική ή ιδιωτική στην παραλία. Να απομακρυνθούν άμεσα όλων των ειδών οι «νονοί» από εκεί και από παντού.
Όχι στις Συμπράξεις Δημοσίου-Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). - Αποκατάσταση της παραλίας στη φυσική της μορφή όπου είναι δυνατόν με ελεύθερη πρόσβαση σε όλους.
- Δωρεάν μαζικός λαϊκός αθλητισμός και δραστηριότητες ελεύθερης μη εμπορευματικής πολιτιστικής έκφρασης στις αθλητικές και λιμενικές εγκαταστάσεις του Αγ.Κοσμά.
Το βουνό δεν είναι δημάρχων και υπουργών, είναι των κατοίκων και των τσακαλιών!
2,5 ολόκληρα χρόνια μετά τους ολυμπιακούς αγώνες και η ζωή στην Αθήνα γίνεται όλο και πιο ανυπόφορη. Η καθημερινή βάρβαρη επίθεση στα κεκτημένα του εργαζόμενου κόσμου από το κράτος και το κεφάλαιο (εργασία, ασφάλιση, εκπαίδευση, υγεία, δημοκρατικές ελευθερίες) συμπληρώνεται από ισχυρές δόσεις αποπροσανατολισμού της «κοινής γνώμης» μέσα από τον κανιβαλισμό των ΜΜΕ και τις πολιτικολογίες του επίσημου πολιτικού κόσμου κατά τις διαδοχικές προεκλογικές περιόδους.
Μέσα σε όλα αυτά, το ζήτημα της πόλης και του περιβάλλοντος επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο, με την επιχειρούμενη Αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος, τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), το νέο Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, τις μεταολυμπιακές χρήσεις εκτάσεων και εγκαταστάσεων και τα υπόλοιπα «μεγάλα έργα». Το «όραμα» κράτους και κεφαλαίου για μετασχηματισμό της Αθήνας σε μητρόπολη διεθνούς εμβέλειας με στρατηγικό ρόλο σε Βαλκάνια και Ανατολική Μεσόγειο, δυστυχώς για εμάς, παραμένει, και ότι δεν πρόλαβαν να κάνουν με την Ολυμπιάδα θέλουν να το κάνουν τώρα. Ο προωθούμενος ρόλος της Αθήνας ως κόμβος μεταφορών, πόλος τουρισμού, «πολιτισμού» και εμπορίου και κέντρο χρηματοπιστωτικών και εν γένει υπηρεσιών, επιβάλει μια σειρά έργων και πολιτικών, ανεξάρτητα από το αν υπάρχει κοινωνική αναγκαιότητα και συναίνεση για αυτά.
Ειδικότερα η περιοχή μας, με την προγραμματιζόμενη κατασκευαστική «ανάπτυξη» και επιχειρηματική εκμετάλλευση του χώρου του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού και της παραλίας, καλείται για τις επόμενες δεκαετίες να υπηρετήσει το ρόλο ενός γιγαντιαίου εμπορικού, επιχειρηματικού, εκθεσιακού, συνεδριακού, τουριστικού, ψυχαγωγικού και οικιστικού πόλου υψηλών εισοδημάτων, ανάλογο της περιοχής του Αμαρουσίου, με οικιστική ανάπτυξη μεγέθους Ολυμπιακού Χωριού και απ’ ευθείας πρόσβαση στη θάλασσα και το λιμάνι του Πειραιά.
Το μόνο συγκοινωνιακό εμπόδιο σε αυτόν τους το σχεδιασμό είναι το βουνό. Και αυτό, γιατί θέλουν πάση θυσία να συνδέσουν τον πόλο του Ελληνικού άμεσα με το αεροδρόμιο των Σπάτων και τις επιχειρηματικές, βιομηχανικές και οικιστικές αναπτύξεις της ευρύτερης περιοχής των Μεσογείων.
Όπως, επίσης, θέλουν να συνδέσουν καλύτερα τα νότια με τα βόρεια προάστια γιατί προφανώς δεν τους φτάνουν οι κάτοικοι-πελάτες-εργαζόμενοι της κάθε περιοχής μπροστά στα μεγαλόπνοα επιχειρηματικά τους πλάνα για όλη την Αττική.
Μέχρις εδώ «έχει καλώς» (σχήμα λόγου, εννοείται…). Πιθανά και εμείς οι κάτοικοι της νότιας Αθήνας να έχουμε πια την ανάγκη να μετακινούμαστε ανεμπόδιστα σε όλη την Αττική ανά πάσα στιγμή, σύμφωνα με τους σύγχρονους βάρβαρους ρυθμούς και τα πρότυπα αποξένωσης και ψεύτικης ζωής, από τα οποία δεν μπορούμε να ξεφύγουμε (όσο και να τρέχουμε…) χωρίς να γίνουν ευρύτερες ανατροπές. Επίσης, δεν είναι πολλοί αυτοί που μπορούν να ασκούν τις καθημερινές τους δραστηριότητες κοντά στο σπίτι τους, όταν η πόλη έχει αναπτυχθεί με αυτόν τον τρόπο που ξέρουμε (ανισομερώς και χωρίς όρια) και όταν δεν είναι καθόλου βέβαιο για κανέναν ότι και αύριο θα δουλεύει στην ίδια δουλειά, θα μένει στην ίδια γειτονιά κτλ. Και φυσικά κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει το μεγάλο κυκλοφοριακό πρόβλημα της Αθήνας, εξαιτίας του οποίου σπαταλάμε κάθε μέρα πολλές ώρες από τον ελεύθερο χρόνο μας μόνο και μόνο για να μετακινούμαστε από το σπίτι στη δουλειά, στα ψώνια, στη βραδινή διασκέδαση κοκ.
Ένα πρόβλημα του οποίου η ρίζα βρίσκεται στο ίδιο το μέσο που προτείνεται διαρκώς για την επίλυσή του: το αυτοκίνητο, την πόλη της ελεύθερης αγοράς, τον καπιταλισμό.
Μετά απ’ όλα αυτά, και όταν:
- έχει αποδειχθεί παγκοσμίως εδώ και 40 χρόνια πως οι νέοι δρόμοι αυξάνουν τον συνολικό αριθμό των οχημάτων στην πόλη, επειδή ακριβώς προσφέρουν χώρο σε αυτά και ενθαρρύνουν την κυκλοφορία τους, ενώ γεννούν και νέες κυκλοφοριακές ανάγκες, με αποτέλεσμα σε λίγα χρόνια να μην επαρκούν ούτε αυτοί οι δρόμοι για την εξυπηρέτησή τους
- αν κατασκευάζονταν τόσοι δρόμοι όσοι χρειάζονται για να μετακινούνται καθημερινά οι κάτοικοι μιας πόλης με τα αυτοκίνητά τους, η πόλη θα γινόταν ένα απέραντο αυτοκινητοδρόμιο
- οι επιπτώσεις από την κυκλοφορία των αυτοκινήτων διαπιστώνεται ότι είναι όλο και πιο καταστροφικές για το περιβάλλον (τοπικό και παγκόσμιο), την ποιότητα ζωής στην πόλη, την υγεία και ασφάλεια του πληθυσμού, την κοινωνική ζωή και τους δημόσιους χώρους
- οι περισσότερο κερδισμένοι από την κυριαρχία του ΙΧ είναι οι εργολάβοι, οι ασφαλιστικές, οι αυτοκινητοβιομηχανίες και οι εταιρίες πετρελαίου
- οι τελευταίοι που ευθύνονται για το κυκλοφοριακό πρόβλημα της Αθήνας είναι οι εργαζόμενοι κάτοικοί της
ηχεί, λοιπόν, στα αυτιά μας πολύ προκλητική η λύση που δίνεται από το κράτος για το συγκοινωνιακό πρόβλημα της Αθήνας:
μεγάλοι οδικοί άξονες να διασχίζουν οριζόντια και κάθετα τον αστικό ιστό για να τον «ενώσουν» χωρίζοντάς τον, διαδοχικοί δακτύλιοι με ακριβά διόδια γιατί μόνο έτσι μπορούν να δουλέψουν καλά, ανισόπεδοι κόμβοι και σήραγγες για να μην σταματάει τίποτα τις ορδές των ΙΧ που εφορμούν καθημερινά από εμάς, για εμάς (;) και εναντίον μας…
Και για τη νότια Αθήνα, που ο Υμηττός συνιστά το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της περιοχής, όσο και αν τον έχουμε υποτιμήσει, μαζί με τη θάλασσα που ήδη μας έχουν κλέψει, η σχεδιαζόμενη νότια επέκταση της Περιφερειακής Υμηττού, η ελεύθερη λεωφόρος Ελληνικού-Μαραθώνος και η Σήραγγα Υμηττού αποτελούν «αιτία πολέμου» για τους κατοίκους που δεν παζαρεύουν την ποιότητα ζωής τους. Αν αυτό που τους έκοπτε ήταν να εξυπηρετήσουν την περιοχή μας, η αναβάθμιση της Βάρης-Κορωπίου που έγινε, μαζί με τις σχεδιαζόμενες επεκτάσεις του τραμ και του Μετρό και μια νέα σύνδεση Μέσου Σταθερής Τροχιάς από τη Γλυφάδα και το Ελληνικό στα Σπάτα θα έλυναν ως ένα βαθμό το πρόβλημα και δε θα χρειαζόταν να συζητάμε σήμερα για την ολοκληρωτική υποβάθμιση του βουνού και των γειτονιών μας. Επίσης, αν τους απασχολούσε η μετακίνηση και η ποιότητα ζωής των κατοίκων της Αθήνας (έτσι γενικώς…), δεν θα καταδίκαζαν τόσα χρόνια τώρα τη Δυτική Αθήνα στην απομόνωση, στα σκουπίδια και στο άθλιο περιβάλλον των βιομηχανιών και του τσιμέντου, την ίδια στιγμή που τα βόρεια προάστια απολαμβάνουν εδώ και δεκαετίες τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο, αλλά και άπλετο πράσινο γύρω από τις βίλες, τις πλατείες και τα ακριβά μαγαζιά τους.
Και όσο και αν κρατούν τα σχέδια τους για τους δρόμους αυτούς ως επτασφράγιστο μυστικό (τόσο δημοκράτες είναι…), εμείς γνωρίζουμε καλά πως μιλούν για:
i. επέκταση της Περιφερειακής Υμηττού από την Κατεχάκη μέχρι την Άνω Γλυφάδα (με κατάληξη πιθανά στην οδό Ανθέων), περιτρέχοντας το βουνό μέσα από την Β΄ ζώνη «προστασίας» του (που και αυτή πια διακυβεύεται με την αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος), είτε με σήραγγες κάτω από τα σπίτια μας, είτε με γέφυρες πάνω από τα κεφάλια μας!
ii. επιφανειακή διάσχιση του χώρου του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού κατά μήκος της βόρειας πλευράς του, πιθανή επιφανειακή διέλευση ή υπογειοποίηση εντός των Δήμων Ελληνικού και Αργυρούπολης και σύνδεση με την Περιφερειακή Υμηττού στο ύψος του νεκροταφείου της Αργυρούπολης.
iii. Σήραγγα και σταθμός διοδίων στο ύψος του στρατοπέδου της Αεροπορίας στην Άνω Γλυφάδα και τρύπημα του Υμηττού ώστε ο δρόμος να εξέλθει από την άλλη πλευρά και να φτάσει στα Σπάτα.
iv. Τουλάχιστον 4ις ανισόπεδοι κόμβοι σε Ποσειδώνος, Βουλιαγμένης, Κύπρου και εντός του βουνού για να συνδεθούν όλοι αυτοί οι νέοι άξονες με τους υπάρχοντες, αλλά και μεταξύ τους.
Οι επιπτώσεις απ’ όλα αυτά τα έργα δεν είναι και λίγες. Τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που είχαν παραγγείλει παλιότερα για το ίδιο έργο την έβαλαν τελικά στο συρτάρι γιατί τους τα έλεγε πολύ «μαύρα»… Και όντως ήταν και είναι μαύρα!!!
Αρκεί να ειπωθεί ότι οι άξονες αυτοί θα επιφέρουν τα εξής:
1. Αύξηση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης εξαιτίας των μεγάλων κυκλοφοριακών φόρτων και των υψηλών ταχυτήτων. Ειδικά στα σημεία των εισόδων-εξόδων, στα σημεία εξαερισμού των σηράγγων και στα διόδια, αλλά και λόγω της διάταξης των βουνών που αγκαλιάζουν την Τερψιθέα, το πρόβλημα θα είναι μεγάλο.
2. Φαινόμενα ηχορύπανσης θα δημιουργηθούν στα τμήματα των δρόμων που θα διασχίζουν ή θα γειτνιάζουν με περιοχές κατοικίας.
3. Μόλυνση τόσο των εδαφών όσο και των ρεμάτων θα προκληθεί από τα υγρά και στερεά απόβλητα της κυκλοφορίας των οχημάτων (λάδια, πετρέλαια, σκουπίδια) και από τα τοξικά μέταλλα (κάδμιο, χρώμιο, νικέλιο, χαλκός, ψευδάργυρος).
4. Αύξηση της πιθανότητας εκδήλωσης πυρκαϊάς λόγω της ρήψης τσιγάρων από τα διερχόμενα οχήματα, αλλά και εξαιτίας των ατυχημάτων.
6. Καταστροφή του φυσικού οικοσυστήματος του Υμηττού. Η αποψίλωση της βλάστησης σε μια εκτεταμένη ζώνη εκατέρωθεν του άξονα είναι δεδομένη σε όλο το μήκος της χάραξης. Πέρα όμως από την άμεση καταστροφή της χλωρίδας, θα έχουμε και την έμμεση καταστροφή της εξαιτίας των παραγόντων υποβάθμισης του βουνού που προαναφέραμε. Ανάλογες είναι οι επιπτώσεις και στην πανίδα του βουνού.
7. Μη αναστρέψιμη καταστροφή του φυσικού τοπίου του Υμηττού με τα επιχώματα και τα ορύγματα, τους ανισόπεδους κόμβους, τις γέφυρες, τις σήραγγες, τα κιγκλιδώματα και τις ταμπέλες, και διάλυση του αστικού τοπίου ήπιας δόμησης που χαρακτηρίζει την περιοχή μας.
8. Κατάργηση της πρόσβασης στα σημεία πολιτιστικών και λαϊκών εκδηλώσεων του Υμηττού (ξωκλήσια, πατητήρι) και κατακερματισμός των ιστορικών και αρχαιολογικών ενοτήτων της περιοχής.
9. Αύξηση της κυκλοφορίας γύρω από τους ανισόπεδους κόμβους και τις εισόδους και εξόδους στο δίκτυο. Και αφού θα πρέπει να πληρώσει κανείς διόδια δεν θα καταργηθούν τα κυκλοφοριακά προβλήματα στους υπάρχοντες δρόμους όπως ισχυρίζονται. Επιπλέον, στα σημεία διάρρηξης του αστικού ιστού θα δημιουργούνται προβλήματα στην επικοινωνία των εκατέρωθεν του δρόμου περιοχών με αποτέλεσμα την πρόσθετη αύξηση των τοπικών κινήσεων. Αυτό θα συμβεί ιδιαίτερα στην Ανθέων με επιβάρυνση της κυκλοφορίας στη Γούναρη, αλλά και με καθυστερήσεις σε διασταυρώσεις στις οποίες προτεραιότητα θα δίνεται στην υπερτοπική κίνηση.
10. Διακοπή της επικοινωνίας μεταξύ πόλης και βουνού. Τόσο στην Αργυρούπολη όσο και στη Γλυφάδα, πολλά από τα μονοπάτια και τους δασικούς δρόμους θα καταστραφούν, ενώ οι δίοδοι πρόσβασης στο βουνό θα είναι περιορισμένες.
11. Υποβάθμιση των περιοχών κατοικίας που θα γειτνιάζουν με τους νέους άξονες και τους ανισόπεδους κόμβους. Τη μεγαλύτερη υποβάθμιση θα δεχτούν οι περιοχές της Αργυρούπολης και της Τερψιθέας, τόσο λόγω των πολλαπλών αξόνων που θα κατασκευαστούν πάνω από τις κατοικίες όσο και εξαιτίας των σηράγγων, των ανισόπεδων κόμβων και των σταθμών διοδίων.
12. Υπερσυγκέντρωση επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και εμπορικών υπερκαταστημάτων σε προνομιακές θέσεις των νέων οδικών αξόνων. Τα υπερκαταστήματα που έχουν χτιστεί εδώ και χρόνια στη διασταύρωση της Ανθέων με τη Βουλιαγμένης, όπως και το νέο Carrefour στο Γεφυράκι αποτελούν μόνο ένα μικρό δείγμα του τι έχει να γίνει… Όσο για το επιχείρημα ότι θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, όχι μόνο θα κλείσουν ένα σωρό συνοικιακά μαγαζιά και θα μειώσουν τελικά τις θέσεις εργασίας, αλλά και μην ξεχνάμε πως αυτά τα υπερκαταστήματα αποτελούν τους εργασιακούς χώρους όπου εφαρμόζονται οι πιο απάνθρωποι όροι δουλειάς, οι όροι της ανασφάλειας, της ευελιξίας, του αυταρχισμού, της ανθυγιεινής, κακοπληρωμένης και μαύρης εργασίας. Αυτοί οι πόλοι αποτελούν τα «δοκιμαστήρια» της καπιταλιστικής βαρβαρότητας του νέου αιώνα.
13. Αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων. Από τη μια οι δρόμοι αυτοί γίνονται για να εξυπηρετήσουν την πλουτοκρατία της παραλιακής και τα επιχειρηματικά συμφέροντα που έρχονται να καταλάβουν μετά την παραλία και το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, ενώ από την άλλη επιφέρουν ριζική υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των εργαζόμενων κατοίκων, εμάς που μένουμε στις περιοχές του Ελληνικού, της Αργυρούπολης και της Άνω Γλυφάδας, και αντί να μας ζητήσουν και συγγνώμη θα μας βάλουν να πληρώνουμε διόδια για να τους χρησιμοποιήσουμε!!! Όσο για τις αναπόφευκτες κατεδαφίσεις κατοικιών και απαλλοτριώσεις των ιδιοκτησιών μας για ένα κομμάτι ψωμί, ας έρθουν να τις πάρουν…
Όταν λοιπόν ξέρουμε τι πρόκειται να μας συμβεί, δεν μας αξίζει η μοιρολατρία και η υποταγή. Τόσα χρόνια ακούμε για τα έργα αυτά και κανείς από όσους διατείνονται ότι μας αντιπροσωπεύουν στις θέσεις εξουσίας που εμείς τους χαρίσαμε δεν έχει κάνει το παραμικρό για να τα αποτρέψει. Όσο για τις κυβερνήσεις και των δύο μεγάλων κομμάτων, πετάει ο ένας το μπαλάκι στον άλλον μέχρι να εμφανιστεί η κατάλληλη ώρα για να μας πιάσουν στον ύπνο και να τα χτίσουν όλα «εν μια νυκτί».
Ήρθε, λοιπόν, η ώρα των κατοίκων, ήρθε η ώρα να αρθρώσουμε εμείς τον δικό μας λόγο και να αντισταθούμε στις ταξικές επιλογές τους. Τον δρόμο δεν τον θέλουμε, γιατί είναι άδικος, είναι άχρηστος για τον εργαζόμενο κόσμο της Αθήνας, είναι καταστροφικός για τις περιοχές μας.
Την εκμίσθωση του πρώην αεροδρομίου για πραγματοποίηση αγώνων ράλι πήγαμε στην Κτηματική Εταιρία του Δημοσίου και την αποτρέψαμε! Εδώ και τώρα να φτιάξουμε συνελεύσεις κατοίκων ανά περιοχή, να οργανωθούμε για να αποτρέψουμε και τα άλλα σχέδιά τους.
Διεκδικούμε εδώ και τώρα!
- Καμία νέα λεωφόρος στην περιοχή.
- Δωρεάν μαζικές μεταφορές για τους κατοίκους και ειδικότερα τραμ, πεζόδρομους, ποδηλατόδρομους παντού.
- Αποκατάσταση και προστασία του βουνού, με άμεση απομάκρυνση των χρήσεων που το υποβαθμίζουν. Αναδάσωση και προστασία από πυρκαϊές.
- Όχι στην αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος.
- Έξω τα ΚΥΤ από το βουνό. Κανένα νέο ΚΥΤ στην Αττική.
- Όχι στο μπάζωμα των ρεμάτων. Αποκάλυψη και αποκατάσταση της φυσικής τους μορφής σε συνδυασμό με ήπιες λύσεις αντιπλημμυρικής προστασίας των κατοικημένων περιοχών.
- Απομάκρυνση του στρατοπέδου της Αεροπορίας από την Τερψιθέα και διαμόρφωση αισθητικού δάσους σαν της Καισαριανής.
- Το πρώην Αεροδρόμιο του Ελληνικού να γίνει Πάρκο Φυσικού Πρασίνου και Αναψυχής. Καμιά εμπορική ή επιχειρηματική δραστηριότητα. Ελεύθερη πρόσβαση σε όλους τώρα!
- Απομάκρυνση των ξενυχτάδικων και κάθε εγκατάστασης από την παραλία, αποκατάσταση της φυσικής της μορφής και απόδοσή της στους κατοίκους.
- Έλεγχο των χρήσεων γης. Κανένα υπερκατάστημα στη γειτονιά μας. Να τα μαζέψουν και να φύγουν!
Αλληλεγγύη στους δασκάλους
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΟΥΣ, ΝΙΚΗ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Το θερμό καλοκαίρι του φοιτητικού κινήματος ενάντια στο νέο Νόμο-Πλαίσιο (διαγραφή φοιτητών, κατάργηση του δωρεάν συγγράμματος, άρση ασύλου) και στην αναθεώρηση του άρθρου 16 (ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων), τον αποκλεισμό χιλιάδων μαθητών από τα ΑΕΙ και ΤΕΙ με την εισαγωγή της βάσης του 10 έρχεται να ακολουθήσει η μαζικότατη απεργία των δασκάλων και νηπιαγωγών.
Οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας βρίσκονται στην τέταρτη εβδομάδα των απεργιακών τους κινητοποιήσεων και με τα μαζικά συλλαλητήρια διαδηλώνουν σθεναρά απέναντι στην πολιτική του κράτους, την πολιτική της λιτότητας και της ανεργίας, την πολιτική της τρομοκρατίας και των ΜΑΤ. Διεκδικούν δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, απαιτούν αυξήσεις στους μισθούς με την επιβολή του εδώ και πολύ καιρό χρωστούμενου επιδόματος των 102 ευρώ.
Παρά το τεράστιο οικονομικό κόστος (έχουν χάσει ήδη ένα μισθό) οι δάσκαλοι δηλώνουν βροντερό παρόν απέναντι στην κυβερνητική αδιαλλαξία, απέναντι στην προσπάθεια του κράτους να μας πείσει ότι τα αιτήματα τους είναι «εξωπραγματικά για τις αντοχές της ελληνικής οικονομίας», ενώ παράλληλα αυξάνει τις δαπάνες για τους εξοπλισμούς και απαλλάσσει τους επιχειρηματίες από φόρους. Ο αγώνας των δασκάλων είναι δίκαιος. Ο αγώνας των δασκάλων είναι αγώνας όλου του λαού, είναι αγώνας για την αξιοπρέπεια. Αντιστέκονται στη νέα βάναυση πραγματικότητα που θέλει να επιβάλλει το υπουργείο παιδείας και η Μαργιέτα Γιαννάκου. Λένε όχι στα νέα αναλυτικά προγράμματα, τα νέα βιβλία, την αύξηση της ύλης που εντατικοποιούν ακόμη περισσότερο τις σπουδές της νεολαίας. Λένε όχι στους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση, όχι άλλο οικονομικό βάρος στις πλάτες των γονιών.
Φοιτητές, μαθητές, καθηγητές και άλλοι εργαζόμενοι βαδίζουν μαζί με τους δασκάλους στο δρόμο του αγώνα. Οι μαθητές σε πολλά σχολεία πραγματοποιούν καταλήψεις, οι καθηγητές μπαίνουν και αυτοί σε απεργιακές κινητοποιήσεις και οι φοιτητές θα μπουν δυναμικά στο επόμενο διάστημα συγκροτώντας έτσι ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο, ικανό να δώσει ισχυρό «χτύπημα» στις κυρίαρχες επιλογές.
Οφείλουμε όλοι-γονείς, εργαζόμενοι, οι πάντες-να στηρίξουμε πολιτικά και οικονομικά την απεργία των δασκάλων, να σταθούμε αλληλέγγυοι στον πανεκπαιδευτικό αγώνα. Η νίκη είναι επιτακτική, θα είναι νίκη όλου του λαού, θα σημάνει την αρχή ενός αγώνα για όλους τους εργαζομένους, ενός αγώνα για την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.
Τα κυβερνητικά επιτελεία να γνωρίζουν ότι
το ποτάμι της οργής πίσω δε γυρνά
Καλούμε το λαό των νοτίων προαστίων στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο που έχει κηρύξει η Δ.Ο.Ε. την τετάρτη 10 οκτωβρίου στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία συντάγματος.
ΕΜΠΡΟΣ ΛΑΕ ΜΗ ΣΚΥΒΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ, Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ
Το στοίχημα δε θα παιχτεί στις κάλπες!
Οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές έρχονται, αλλά τα προβλήματα δε φεύγουν… Οι κυβερνώντες και οι «αντιπρόσωποί» μας εναλλάσσονται σε όλα τα επίπεδα, αλλά η ζωή γίνεται ολοένα και δυσκολότερη για όλους εμάς που ζούμε απ’ τη δουλειά μας.
Γίνεται αβάστακτη με τα έξοδα να τρέχουν και να πληθύνονται και τους μισθούς καθηλωμένους στα όρια της φτώχειας. Γίνεται ανασφαλής με τις απολύσεις να βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, με την προσπάθεια για κατάργηση ή παράκαμψη των Συλλογικών Συμβάσεων, τις συντάξεις να αμφισβητούνται, τη δημόσια υγεία να καρκινοβατεί και την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς να πηγαίνει περίπατο. Γίνεται ανυπόφορη με την ελαστικοποίηση, τον εργοδοτικό αυταρχισμό και τη διαρκή χειροτέρευση των όρων εργασίας, τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα (και ειδικά στους ΟΤΑ).
Χειροτερεύουν οι όροι για τη νεολαία μας, με τη δημόσια εκπαίδευση από το Δημοτικό μέχρι το Πανεπιστήμιο να υποβαθμίζεται συστηματικά και να κατευθύνεται με βάση τα κριτήρια της αγοράς, της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.
Η ζωή για κάθε άνθρωπο που νιώθει την αδικία στο πετσί του και θέλει να διαμαρτυρηθεί για αυτή γίνεται τρομακτική με την επιθετική αύξηση των μέσων και δυνάμεων καταστολής και επιτήρησης από τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας μέχρι τα στενά της γειτονιάς μας (ΜΑΤ, κάμερες, δημοτική αστυνομία) και με την απόπειρα του κράτους για απαγόρευση των διαδηλώσεων.
Τα σκάνδαλα και οι «κουμπαριές» που δημοσιοποιούνται κατά καιρούς αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου και βασικό γρανάζι ενός ολόκληρού μηχανισμού καταλήστευσης των εργαζομένων που με τους φόρους τους δίνουν την ευκαιρία σε όλους αυτούς να ζουν «βασιλικά» στις πλάτες μας.
Η ζωή γίνεται ψεύτικη και αδιάφορη με όλον αυτόν τον πλαστικό πολιτισμό που μας πλασάρεται καθημερινά από την τηλεόραση και τις δημόσιες εκδηλώσεις, για τα οποία επίσης δίνουμε πολλά λεφτά και χωρίς να το επιλέγουμε. Αντίθετα, όταν εμείς επιδιώκουμε για μας και τα παιδιά μας την όποια πολιτιστική δραστηριότητα, καλούμαστε να πληρώσουμε αδρά είτε τους ιδιώτες είτε τις δημοτικές επιχειρήσεις που τις προσφέρουν (συναυλίες, ωδεία, θεατρικές ομάδες, καλλιτεχνικά εργαστήρια).
Η κατάσταση στον κόσμο ξεπερνά κάθε όριο βαρβαρότητας με τους συνεχείς ιμπεριαλιστικούς πολέμους σε Ιράκ, Λίβανο και Παλαιστίνη (με συμμετοχή της Ελλάδας σε 18 εκστρατευτικά σώματα) και πόσοι ακόμα λαοί περιμένουν τη σειρά τους…Αλλά και οι περιβαλλοντικές καταστροφές δεν αφήνουν κάθε χρόνο λιγότερους νεκρούς και ξεσπιτωμένους ανθρώπους σε ολόκληρη τη γη (τσουνάμι, τυφώνας κατρίνα, πυρκαϊές, φαινόμενο θερμοκηπίου, σεισμοί κλπ), αλλά είδαμε πόσο κόπτει τις κυβερνήσεις και το κεφάλαιο, που εξαντλούνται σε μια πλειοδοσία «φιλανθρωπίας» την επόμενη μέρα της καταστροφής και μετά «δεν παν να πνίγονται…», σου λένε.
Τέλος, στην περιοχή μας, όπως και σε όλη την Αθήνα ιδιαίτερα από τους ολυμπιακούς αγώνες και μετά, η ζωή γίνεται αβίωτη με το κυκλοφοριακό, τη ρύπανση, την έλλειψη πρασίνου και ελεύθερων χώρων αθλητισμού και αναψυχής, τα δίκτυα ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας πάνω από τα κεφάλια μας, τις πλημμύρες και τους νέους οδικούς άξονες που έρχονται να διαλύσουν το αστικό και φυσικό περιβάλλον των γειτονιών μας.
Και ενώ συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, στις ερχόμενες Δημοτικές και Νομαρχιακές Εκλογές καλούμαστε εμείς, ως κάτοικοι αυτής της πόλης, να «αποφασίσουμε» για το ποιος θα αναλάβει τη διοίκηση του Δήμου και της Νομαρχίας για την επόμενη τετραετία, μέσα από έναν θεσμό που κατ’ ευφημισμό αποκαλείται «Τοπική Αυτοδιοίκηση».
Γιατί, ο θεσμός της «Τοπικής Αυτοδιοίκησης» ούτε περιορίζεται μόνο στα τοπικά ζητήματα ούτε πραγματική αυτό-διοίκηση αποτελεί. Γιατί ο ρόλος των δήμων σήμερα είναι από τη μια να προωθούν και να εξειδικεύουν τις πολιτικές των κυβερνήσεων και της ΕΕ στο τοπικό επίπεδο (μικρή διαφορά μας κάνει ποιος κυβερνά πού, κάθε φορά), και από την άλλη να εξασφαλίζουν τους όρους για την κερδοφορία των επιχειρήσεων και να εφευρίσκουν τρόπους να μας τα παίρνουν από παντού και μετά να λένε ότι ασκούν «κοινωνική πολιτική». Στην πραγματικότητα, οι δήμοι και οι νομαρχίες σήμερα προωθούν την όλο και μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση, εμπορευματοποίηση και ανταποδοτικότητα κάθε έννοιας δημόσιου και κοινόχρηστου αγαθού, είτε αυτό είναι οι ελεύθεροι χώροι, το φυσικό περιβάλλον και οι κοινωνικές υποδομές, είτε είναι οι κοινωνικές λειτουργίες του κράτους, που είναι υποχρεωμένο να μας τις παρέχει δωρεάν ως μια ελάχιστη ανταπόδοση στους φόρους που πληρώνουμε και στον ιδρώτα που χύνουμε κάθε μέρα στα δημόσια και ιδιωτικά κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς και στην αγωνιώδη μάχη για επιβίωση. Επιπλέον, επειδή οι φορείς της ΤΑ παρουσιάζονται στους κατοίκους ως οι άμεσοι εκφραστές των αιτημάτων τους στον κεντρικό μηχανισμό του κράτους, έχουν τη δυνατότητα να κατευνάζουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να αποπροσανατολίζουν την τοπική κοινωνία από τις αιτίες των προβλημάτων, εμφανίζοντάς τα κατά περίπτωση ως κεντρικά ή τοπικά, προκειμένου να την εγκλωβίζουν σε μονόδρομους.
Δεν αγνοούμε ότι οι εκλογές αποτελούν για τους περισσότερους ένα πολιτικό γεγονός, γιατί ακριβώς δίνουν την ευκαιρία για να εκφραστούν πολιτικές αντιλήψεις και επιλογές, άσχετα με τη συμμετοχή ή όχι σε αυτές. Ωστόσο, οι εκλογές δεν παύουν να αποτελούν ένα βασικό εργαλείο πολιτικής και ιδεολογικής ενσωμάτωσης και να καλλιεργούν την αδράνεια και την ψευδαίσθηση της πολιτικής συμμετοχής, της επιλογής και της δημοκρατικής λειτουργίας του συστήματος. Υποκρύπτουν την ανισότητα που υπάρχει στην κοινωνία και θέτουν στον καθένα μας ατομικά και στιγμιαία το (πλαστό) δίλημμα της επιλογής αντιπροσώπευσης, τεκμηριώνοντας και κατοχυρώνοντας έτσι τη συναίνεση και την κοινωνική ειρήνη.
Μέσα από τη διαδικασία αυτή, που δεν εξαντλείται προφανώς στην εκλογική αναμέτρηση, συνδέεται η πολιτική με την προσωπική πολιτική ανάδειξη και ανέλιξη σε κομματικές και κοινωνικές ιεραρχίες και τον γρήγορο οικονομικό πλουτισμό των «εκλεγμένων», ενώ στους ψηφοφόρους καλλιεργείται η ελπίδα για μια ευρύτερη ευνοϊκή «μεταχείριση», εφόσον εκλεγεί «ο δικός τους άνθρωπος στο Δήμο» (προσλήψεις στο Δήμο, νομιμοποιήσεις πολεοδομικών αυθαιρεσιών, εντάξεις στο σχέδιο και τροποποιήσεις όρων δόμησης, εγκρίσεις αδειών καταστημάτων, αναθέσεις υπεργολαβιών και έργων του Δήμου κτλ.).
Δεν λέμε ότι η ζωή είναι εύκολη και ότι όλα τα προβλήματα μπορούν απλά να λυθούν με μια προσωπική τίμια στάση απέναντι στα πράγματα. Αντιθέτως, έχουμε πίστη πως μόνο με συλλογικούς κοινωνικούς αγώνες μπορούν τα προβλήματά μας να λυθούν σε βάθος χρόνου και όχι με την υποταγή, την παραίτηση και την ιδιώτευση. Για αυτό δεν θεωρούμε ότι δημοκρατία είναι να εξουσιοδοτείς κάποιους να σε αντιπροσωπεύουν για τα επόμενα 4 χρόνια σε ένα δημοτικό συμβούλιο, να αποφασίζουν δηλαδή για σένα χωρίς εσένα και να μην δίνουν λόγο σε κανέναν. Δημοκρατία για μας, είναι η άμεση δημοκρατία των συνελεύσεων κατοίκων, των συνελεύσεων των αγωνιζομένων φοιτητών, απεργών δασκάλων και εργαζομένων. Και αυτή η δημοκρατία, έχει δείξει μέχρι σήμερα πολλά επιτυχημένα δείγματα γραφής, από τους αγώνες για τα πάρκα και τους ελεύθερους χώρους της Αθήνας, τη χωματερή, τον Υμηττό, τα ρέματα, την παραλία, το Κέντρο Υπερυψηλής Τάσης της ΔΕΗ, τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας και τις κάμερες, το ποδήλατο στα μέσα μεταφοράς και την ακύρωση του διαγωνισμού για πίστα ράλι στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, μέχρι τις πρόσφατες και παλαιότερες φοιτητικές κινητοποιήσεις, την απόκρουση του ασφαλιστικού και τους διαρκείς αγώνες για καλύτερους μισθούς και όρους εργασίας.
Στο ασφυκτικό αυτό πλαίσιο που περιγράψαμε, δεν θεωρούμε πως μια πιθανή εκλογική επικράτηση των αριστερών δυνάμεων για μια άλλου τύπου διοίκηση ή αντιπροσώπευση στο Δήμο (πιο αγωνιστική και υπεύθυνη) μπορεί να αλλάξει δραστικά τα πράγματα στη ζωή μας προς μια καλύτερη κατεύθυνση. Δεν θεωρούμε ότι μπορεί να αποτελέσει ούτε σημαντικό ανάχωμα αντίστασης απέναντι στη λαίλαπα του καπιταλισμού και της εξουσίας, ούτε και την αρχή για την υλοποίηση ενός άλλου κόσμου στα πλαίσια του καπιταλισμού. Αυτά για εμάς δεν χτίζονται με τη διαχείριση των θεσμών του κράτους, αλλά μόνο μέσω των θεσμών λαϊκής αυτοοργάνωσης που εμείς οι κάτοικοι της περιοχής, εργαζόμενοι και άνεργοι, μαθητές, σπουδαστές αλλά και γηραιότεροι, πρέπει να αρχίσουμε να δημιουργούμε για να προωθήσουμε αποτελεσματικά το αίτημά μας για μια καλύτερη ζωή στο σύνολό της.
Οι λόγοι, τόσο γενικότερα όσο και στην περιοχή μας, θα είναι πολλοί την επόμενη περίοδο. Μπροστά μας είναι οι αγώνες για το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, τη Σήραγγα και την Περιφερειακή Λεωφόρο Υμηττού, τους ελεύθερους χώρους, το βουνό και την παραλία, τον πόλεμο, την εργασία μέσα και έξω από τους ΟΤΑ, την εκπαίδευση, το ασφαλιστικό, τις δημοκρατικές ελευθερίες, τον αθλητισμό και τον πολιτισμό.
Όπως βροντοφώναξαν και οι φοιτητές το καλοκαίρι που πέρασε…
αφού δεν έμαθαν να μας σέβονται, να μάθουν να μας φοβούνται!
Η κυβέρνηση μίλησε - ήρθε η ώρα των κατοίκων
ΤΟ ΠΡΩΗΝ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓ. ΚΟΣΜΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ
Αργά ή γρήγορα περιμέναμε όλοι τις τελευταίες εξελίξεις. Δεν εκπλαγήκαμε όταν ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ.Σουφλιάς ανακοίνωνε στις 10 του Απρίλη ότι σκοπεύει (όχι μόνος του) να κατασκευάσει μια πόλη ανάλογη του Δήμου Δάφνης μέσα στο αεροδρόμιο του Ελληνικού για την ελίτ της Αθήνας. Ξέραμε για την σχεδιαζόμενη επιχειρηματική εκμετάλλευση του συνόλου του χώρου με εκθεσιακά, εμπορικά και επιχειρηματικά κέντρα και την προωθούμενη διασκεδασούπολη που οι «ειδικοί» τους ονομάζουν «πολυθεματικό κέντρο», όπως και για την τουριστική εκμετάλλευση της παραλίας του Αγ.Κοσμά με μαρίνες, ξενοδοχεία 5* και αθλητικές εγκαταστάσεις αφιερωμένες αποκλειστικά στον πρωταθλητισμό της ντόπας και των χορηγών. Επίσης, χρόνια τώρα ακούγαμε για αυτήν την περίφημη Λεωφόρο Ελληνικού – Μαραθώνος που θέλουνε να διχοτομεί τις γειτονιές μας και να τρυπάει τον Υμηττό, για να εξυπηρετήσει ποιόν άραγε;
Αυτό που δεν περιμέναμε ήταν να βάλει μια κυβέρνηση όλα αυτά μαζί, όλα τώρα, τόσο επιθετικά, τόσο προκλητικά, με τέτοια αδιαφορία απέναντι στις ανάγκες μας, υποτιμώντας τόσο πολύ τη νοημοσύνη μας.
Η ΠΡΩτοβουλία ΚΑΤοίκων στα ΝΟΤΙΑ, μια νεοσύστατη συλλογικότητα κοινωνικής και πολιτικής παρέμβασης της περιοχής, αναμένοντας εδώ και καιρό τις παραπάνω εξελίξεις, έχει ξεκινήσει ήδη καμπάνια για το αεροδρόμιο και την παραλία, με έκδοση ενημερωτικού τεύχους που διαθέτει ελεύθερα, με παρεμβάσεις και εκδηλώσεις σε πλατείες, με αφισοκολλήσεις και αναρτήσεις πανό σε δημόσιους χώρους, έχοντας ως μοναδικό στόχο την ενημέρωση και ενεργοποίηση όλων των κατοίκων της περιοχής, αλλά και την κινητοποίηση συλλογικοτήτων, κινήσεων πόλης, σχημάτων, σωματείων, αθλητικών και πολιτιστικών συλλόγων από όλη τη νότια Αθήνα.
Κοινή αντίληψη όλων μας είναι ότι πρέπει να απαντήσουμε άμεσα στις παραπάνω εξαγγελίες, αλλά και στις πρακτικές «τετελεσμένων γεγονότων» που εφαρμόζει το κράτος και το κεφάλαιο από τους ολυμπιακούς αγώνες μέχρι σήμερα (με τη διεξαγωγή ολυμπιακών αθλημάτων, αλλεπάληλων εκθέσεων και αγώνων τροχοφόρων, την ενοικίαση τμημάτων του χώρου σε επιχειρηματίες κλπ.).
Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, να βάλουμε εδώ και τώρα όλοι από κοινού και ισότιμα τον πήχη και το στίγμα των δικών μας αναγκών και επιθυμιών για το χώρο έμπρακτα, συλλογικά, διεκδικητικά!
Να κάνουμε το χώρο του αεροδρομίου δικό μας στην πράξη, να πάρουμε πίσω τον κλεμμένο Αγ.Κοσμά, να μην τους αφήσουμε να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους για λεωφόρους, επιχειρηματική και οικοδομική εκμετάλλευση του χώρου.
Φτάνει πια η ανάθεση των προβλημάτων μας στα υπουργεία, τα κόμματα, τους δήμους και τις δημοτικές παρατάξεις. Δεν βλέπουμε κανένα θετικό αποτέλεσμα. Έφτασε η ώρα να βρεθούμε μαζί όλοι οι κάτοικοι που ενδιαφερόμαστε για ένα καλύτερο μέλλον για μας και τα παιδιά μας, ενάντια στο μοντέλο ζωής και πόλης που μας σερβίρουν. Δεν ζητάμε να συμφωνήσουμε όλοι σε όλα μεταξύ μας. Ζητάμε να κάτσουμε να βρούμε αυτά που μας ενώνουν και να αναπτύξουμε τον αγώνα μας ισότιμα και από τα κάτω, με θεσμούς άμεσης δημοκρατίας, που εμείς θα ορίσουμε ποιοι θα είναι αυτοί, πώς θα λειτουργούν, τι θα επιδιώκουν. Δε θέλουμε να αντιπροσωπεύσουμε κανέναν, επιδιώκουμε να βρεθούμε μαζί στο δρόμο με όσους μοιραζόμαστε κάποιες κοινές αντιλήψεις, να συζητήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο και να πετύχουμε υλικές και άμεσες νίκες για τη βελτίωση της καθημερινότητάς μας, να αφήσουμε έναν καλύτερο κόσμο στα παιδιά μας.
Αυτό δεν μπορεί να γίνει με τρόπο άλλο από τη διεξαγωγή λαϊκών συγκεντρώσεων, συνελεύσεων και κινητοποιήσεων ανά γειτονιά, δήμο και διαδημοτικών κινητοποιήσεων, που εμείς οι κάτοικοι θα ορίζουμε κάθε φορά πού και πότε θα γίνονται, θα τις προετοιμάζουμε και θα τις προπαγανδίζουμε με δικά μας μέσα, ανεξάρτητα από τους δήμους και οποιονδήποτε άλλο θελήσει να χειραγωγήσει τον αγώνα μας.
Το πρώτο δυναμικό ραντεβού που πρέπει να δώσουμε θεωρούμε πως πρέπει να είναι την περίοδο που ξεκινά η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΑΘΗΝΩΝ στο αεροδρόμιο, για να δώσουμε μια δυναμική απάντηση στα σχέδιά τους.
Για αυτό καλούμε σε:
συγκέντρωση διαμαρτυρίας και ανοιχτή λαϊκή συνέλευση
το Σάββατο 20 Μαΐου, 6.00 το απόγευμα
στην είσοδο της Διεθνούς Έκθεσης Αθηνών στο Ανατολικό Αεροδρόμιο
για να μην υλοποιηθούν οι εξαγγελίες της κυβέρνησης!
Διεκδικούμε εδώ και τώρα:
- Το πρώην Αεροδρόμιο του Ελληνικού ως Πάρκο Φυσικού Πρασίνου και Αναψυχής, με δυνατότητες ήπιου μαζικού αθλητισμού και ελεύθερης μη εμπορευματικής πολιτιστικής δραστηριότητας.
- Tην αποκατάσταση της φυσικής παραλίας του Αγίου Κοσμά και την απόδοσή της στους κατοίκους για ελεύθερη χρήση φυσικής θαλάσσιας αναψυχής και άθλησης.
- Να κατοχυρωθεί άμεσα η ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στο χώρο του πρώην αεροδρομίου και στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις που βρίσκονται σε αυτό.
- Να απομακρυνθούν οι χρήσεις και να απαγορευτούν όλες οι δραστηριότητες που υπονομεύουν τη μετατροπή του σε Πάρκο Φυσικού Πρασίνου (πίστες αυτοκινήτων, εκθέσεις, εγκαταστάσεις κινηματογραφήσεων κλπ).
- Καμία οικοπεδοποίηση - Καμία εκχώρηση τμήματος του χώρου σε ιδιώτες επιχειρηματίες - Όχι στα σχέδια για δημιουργία πίστας formula 1.
- Καμία νέα λεωφόρος στην περιοχή – όχι στη Σήραγγα Υμηττού. Δωρεάν και ήπια μέσα μαζικών μεταφορών, ποδηλατόδρομοι και πεζόδρομοι σε όλη την Αθήνα.
- Να απομακρυνθούν οι κάμερες παρακολούθησης που βρίσκονται τριγύρω. Να φύγει η αστυνομία και ο στρατός από το χώρο.
- Οι υπάρχουσες ή άλλες υποδομές να αξιοποιηθούν για πραγματικές ανάγκες των κατοίκων της νότιας Αθήνας και οι όποιες υπηρεσίες εντός του χώρου να έχουν συμβολικό κόστος και να είναι συμβατές με το χαρακτήρα του Πάρκου Φυσικού Πρασίνου.
Διεκδικούμε το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού και την παραλία του Αγ. Κοσμά
ενάντια στο μοντέλο ζωής και πόλης που μας σερβίρουν!Μια ολόκληρη καινούργια πόλη τουλάχιστον 20.000 κατοίκων,
με 6.000 διώροφα και τριώροφα κτίρια μπετόν,
που θα καταλαμβάνουν μια έκταση 1000 στρεμμάτων!
Αυτή είναι μία από τις εφιαλτικές «προτάσεις-λύσεις»,
που συζητιέται από πλευράς των «υπευθύνων»,
σχετικά με τον ευρύτερο χώρο του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού…
Είκοσι χρόνια εξαγγελιών δεν ήταν αρκετά…
για να πρασινίσει έστω και λίγο ο χώρος του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Γι’ αυτό χρειάστηκαν οι προεκλογικές δεσμεύσεις πολλών για να μας πείσουν για το λαμπρό μέλλον που του επιφυλάσσεται.
Αλλά, γιατί άραγε, ένα χρόνο μετά τη διεξαγωγή των ολυμπιακών αγώνων, ο χώρος φυλάσσεται σαν «εθνικός θησαυρός» από αστυνομικές δυνάμεις, στρατό και ιδιωτικές εταιρείες security; Όχι πάντως για να αποφευχθούν τα δύο πλιάτσικα που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί: το ένα κατά τη μεταφορά του αεροδρομίου στα Σπάτα και το άλλο κατά τη μετατροπή του σε ολυμπιακό πόλο. Ίσως, για να διευκολυνθεί το μεγαλύτερο απ’ όλα που δεν έχει ακόμα ξεκινήσει…
Αυτό που πραγματικά επιδιώκεται έχει φανεί εδώ και πολύ καιρό, πολύ πριν από τη διεξαγωγή των ολυμπιακών αγώνων. Η παράδοση των λειτουργικών εγκαταστάσεων της πρώην αμερικάνικης βάσης σε διάφορους φορείς και υπηρεσίες, η φαινομενική εγκατάλειψη και απαξίωση κάθε ελεύθερης έκτασης και, στη συνέχεια, η διεξαγωγή των ολυμπιακών αγώνων στο χώρο του αεροδρομίου, η παράδοση της παραλίας στους «προστάτες της νύχτας» και η «έξωση» του απλού κόσμου απ’ τον Άγιο Κοσμά (εξαιτίας πάλι των αγώνων) και ,πλέον, η διεξαγωγή αλλεπάλληλων εμπορικών εκθέσεων και αγώνων επίδειξης μηχανοκίνητων, η εγκατάσταση τοπικού Hollywood γυρίσματος ταινιών και οι ακριβοπληρωμένες φιέστες τύπου de la guarda συνηγορούν σε ένα και μόνο γεγονός: ότι σε αντίθεση με τις όποιες προεκλογικές εξαγγελίες κυβερνήσεων, δημοτικών αρχών και θεσμικών φορέων για τη δημιουργία πάρκου ελεύθερου για τους κατοίκους, κάθε τετραγωνικό μέτρο που παραμένει «κενό χρήσης» όχι μόνο δεν αποδίδεται στους κατοίκους, αλλά αντίθετα σε χρήσεις που σε τίποτα δεν έχουν να κάνουν με τις πραγματικές ανάγκες μας (όχι μόνο τις δικές μας, αλλά των κατοίκων ολόκληρου του λεκανοπεδίου).
Τελικά, λοιπόν, η φύλαξη του χώρου έχει ως μοναδικό σκοπό να καταγράψει στη συνείδηση του κόσμου ότι ο χώρος δεν τους ανήκει, ότι δε δικαιούνται να περπατήσουν, να τρέξουν, να αθληθούν, να ανασάνουν εντός του «FIR» του αεροδρομίου.
Για ποιο χώρο μιλάμε….
Ο λόγος γίνεται για τα περίπου 5.350 στρέμματα που συναπαρτίζουν οι χώροι των εγκαταστάσεων του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού, της παλιάς Αμερικάνικης βάσης, της βάσης της Πολεμικής Αεροπορίας, του παλιού αμαξοστάσιου ΟΑΣΑ κ.λπ. αλλά και της παραλιακής ζώνης του Αγίου Κοσμά, έκτασης 450 στρεμμάτων.
Η διαχείριση της μισής περίπου από αυτήν την έκταση (2210 στρέμματα – περιβάλλων χώρος ολυμπιακών εγκαταστάσεων) έχει αποδοθεί από τα τέλη του 2004 στην εταιρεία «Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε.», η οποία έχει το δικαίωμα της εκμετάλλευσης, παραχώρησης και εκμίσθωσης σε ιδιώτες, όπως αυτή κρίνει. Επίσης, μία έκταση 200 στρεμμάτων παραχωρήθηκε από το 2001 κιόλας στην εταιρεία «Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα Α.Ε.» με σκοπό τη διεξαγωγή εμπορικών εκθέσεων και άλλων «ευγενών» δραστηριοτήτων, ενώ οι υπόλοιποι χώροι εποπτεύονται από το ΥΠΕΧΩΔΕ και την Κτηματική Εταιρεία Δημοσίου.
Στο χώρο αυτό, λοιπόν, από την περίοδο απομάκρυνσης των αμερικανικών δυνάμεων, κυρίως, όμως, μετά τη μεταφορά του αεροδρομίου το Μάρτιο του 2001 και το κατασκευαστικό «όργιο» των χρυσοπληρωμένων ολυμπιακών αγώνων, το κράτος, απροκάλυπτα πλέον, μέσα από την ολοκλήρωση του διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού, υλοποιεί το σχεδιασμό του εις βάρος των αναγκών της πλειοψηφίας των κατοίκων. Πιο συγκεκριμένα:
Μια νέα πόλη χτίζεται
στο πιο προνομιακό και ακριβό, λόγω της γειτνίασής του με το γκολφ του Δήμου Γλυφάδας και της θέας στην Ακρόπολη, τμήμα της περιοχής. Θα κατασκευαστούν 6.000 πολυτελείς κατοικίες (τύπου μεζονέτας ή κτηρίων με οροφοδιαμερίσματα) με δυνατότητα στέγασης 20.000 κατοίκων σε έκταση 1.000 στρεμμάτων (καθαρή δόμηση). Αυτού του μεγέθους η οικοδόμηση, που αντιστοιχεί σε πληθυσμό και έκταση στο Δήμο Δάφνης, θα αποτελέσει όαση κατοικίας για κάποιους εκλεκτούς, ενώ, παράλληλα, θα προκαλέσει εξαιρετική επιβάρυνση όλων των υποδομών της περιοχής (περιβαλλοντική μόλυνση, οδική συμφόρηση, αύξηση απορριμμάτων και αποβλήτων, αύξηση της ενεργειακής ζήτησης, συνωστισμό στις υπηρεσίες κοινωνικής εξυπηρέτησης κ.λπ.), υποβάθμιση του υπάρχοντος οικιστικού ιστού και δραματική αλλοίωση των κοινωνικών χαρακτηριστικών της περιοχής.
Η κατασκευή αυτής της νέας πόλης είναι, εξάλλου, και το βασικό επιχείρημα της ΔΕΗ για την κατασκευή του ΚΥΤ στα όρια Αργυρούπολης και Ηλιούπολης!
Στο δρόμο που χάραξε το «the mall»
(στο Μαρούσι) κινείται ο σχεδιασμός για κατασκευή του Συνεδριακού-Εκθεσιακού Κέντρου της Αθήνας στο Ελληνικό, που προβλέπεται να αναπτυχθεί στο κτήριο του άλλοτε Ανατολικού Αεροσταθμού και να καταλάβει μια έκταση 170 στρ. έχοντας μέγιστη δομημένη επιφάνεια 51.000 τ.μ., η οποία κατανέμεται μεταξύ συνεδριακών και εκθεσιακών δραστηριοτήτων. Προβλέπεται, επίσης, για τις ανάγκες του Κέντρου, η κατασκευή ξενοδοχείου κατηγορίας 5* με μέγιστη δομημένη επιφάνεια 20.000 τ.μ. πέραν της συνολικής δομημένης επιφάνειας του Συνεδριακού-Εκθεσιακού Κέντρου. Το σκηνικό της εκποίησης σε επιχειρηματικούς κύκλους ολοκληρώνεται καθώς στο βορειανατολικό τμήμα της περιοχής (σε όλο το μήκος του μετώπου στη λεωφόρο Βουλιαγμένης) πρόκειται να κατασκευαστούν εκτεταμένες κτηριακές εγκαταστάσεις γραφείων και εμπορικών καταστημάτων, καθώς επίσης και οι απαραίτητοι χώροι στάθμευσης. Και, όπως στο «the mall», αυτοί οι πόλοι συνηθίζεται να αποτελούν σήμερα τους εργασιακούς χώρους όπου εφαρμόζονται οι πιο απάνθρωποι όροι δουλειάς, οι όροι της ανασφάλειας, της ευελιξίας, του αυταρχισμού, της ανθυγιεινής, κακοπληρωμένης και μαύρης εργασίας. Αυτοί οι πόλοι αποτελούν τα «δοκιμαστήρια» της καπιταλιστικής βαρβαρότητας του νέου αιώνα.
Η κατεύθυνση αυτή εξηγεί γιατί τον τελευταίο καιρό γίνονται αλλεπάλληλες εμπορικές εκθέσεις στο χώρο των 200 στρεμμάτων που έχουν αποδοθεί στην ΕΤΑ, προκαταλαμβάνοντας, έτσι, την εμπορική χρήση του χώρου και μετατρέποντας το πρώην αεροδρόμιο καθημερινά σε ένα απέραντο πάρκινγκ.
Formula 1 ή τοπικό Hollywood;
Ακραία έκφραση της πρακτικής των «τετελεσμένων γεγονότων» που εφαρμόζουν κυβερνήσεις και κεφάλαιο είναι οι συχνοί αγώνες επίδειξης (Dragsters) που γίνονται στο Αεροδρόμιο, κλείνοντας το μάτι στο εφιαλτικό σενάριο δημιουργίας πίστας Formula 1 στο χώρο. Συχνά-πυκνά τον τελευταίο καιρό εμφανίζονται δημοσιεύματα στον τύπο, όπου εμπειρογνώμονες, «ειδικοί», μεγαλομεγιστάνες της αυτοκινητοβιομηχανίας υποκλίνονται μπροστά στην καταλληλότητα του χώρου του πρώην Αεροδρομίου του Ελληνικού για πίστα αγώνων, ενώ κορυφαίοι υπουργοί και βουλευτές όλων των κυβερνήσεων δείχνουν να μην έχουν εγκαταλείψει ακόμα το ζοφερό αυτό σενάριο.
Απ’ την άλλη, ο Λαζόπουλος, εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία που του δίνει η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου, προωθεί άμεσα και στην πράξη αυτό που ενδιαφέρει τον ίδιο και όχι μόνο, αυτό που έλειπε από την Αθήνα μας, ένα χωριό κινηματογραφήσεων ταινιών, τηλεοπτικών σειρών και λοιπών πολιτιστικών (υπο)προϊόντων, ενοικιάζοντας ένα τμήμα του χώρου έναντι διόλου ευκαταφρόνητων ποσών, με τα οποία φανταζόμαστε πώς ήδη κατασκευάζονται πάρκα και πλατείες σε υποβαθμισμένες συνοικίες της Δυτικής Αθήνας ή της Θράκης…
«Πολυθεματικό κέντρο» ονομάζεται
το ατελείωτο παζάρι «διασκέδασης» που σκοπεύουν ακόμα να δημιουργήσουν με τη μετατροπή των 2.200 στρεμμάτων (του περιβάλλοντος χώρου των ολυμπιακών εγκαταστάσεων που παραχωρήθηκαν το Νοέμβριο του 2004 στα Ολυμπιακά Ακίνητα ΑΕ) και το οποίο θα περιλαμβάνει εστιατόρια, καφέ, νυκτερινά κέντρα, εμπορικά καταστήματα, αίθουσες bowling και μπιλιάρδου, αίθουσες με ηλεκτρονικά παιχνίδια και προσομοιωτές αθλημάτων-οδήγησης-πτήσης, internet cafe, θεματικά πάρκα (αυτοτελών ενοτήτων), πολυκινηματογράφο (τύπου village), ακόμα και λούνα παρκ!
Η «πολιτιστική χαβούζα» ολοκληρώνεται με ναυαρχίδα τις εγκαταστάσεις του κανόε-καγιάκ (9 στρέμματα δόμηση – 287 στρέμματα περιβάλλοντες χώροι), για τις οποίες, ήδη απ’ τον Ιούλιο του 2004, έχει προκηρυχθεί διαγωνισμός μακροχρόνιας μίσθωσης (τουλάχιστον 12 ετών), ενώ προβλέπονται εμπορικές δραστηριότητες, χώροι εστίασης και, κυρίως, μετατροπή της εγκατάστασης σε υδροπάρκο (κοινώς, νεροτσουλήθρες!).
Επίσης, οι ολυμπιακές αθλητικές εγκαταστάσεις, που περιλαμβάνουν 5 μόνιμα ανοιχτά στάδια (24,67 στρέμματα δομημένα – 583,67 στρέμματα περιβάλλοντες χώροι) και 2 κλειστά στάδια στο μεγάλο υπόστεγο της Ο.Α. (62,1 στρέμματα δόμηση – 108,77 στρέμματα περιβάλλοντες χώροι), είναι πλέον ξεκάθαρο ότι σε καμιά περίπτωση δε θα αποδοθούν στις ανάγκες άθλησης του κόσμου ή σε ερασιτεχνικά αθλητικά σωματεία, αλλά πρόκειται να παραχωρηθούν στον επαγγελματικό αθλητισμό, δηλαδή στον πρωταθλητισμό της ντόπας και των χορηγών.
Δεν πρέπει να περισσέψει τίποτα
καθώς διατηρούνται οι κάθε είδους εγκαταστάσεις και λειτουργίες που στην πάροδο των ετών έχουν στοιβάξει στο χώρο (άλλες προϋπάρχουσες και άλλες «κληρονομιά» των ολυμπιακών αγώνων), ενώ πρόκειται να «αξιοποιηθούν» και όσα από τα προϋπάρχοντα 419 μεγάλα και μικρά κτήρια έχουν παραμείνει χωρίς χρήση, κάποια εκ των οποίων ιδιαίτερα σημαντικά (όπως τα 2 κτήρια των αεροσταθμών και τα υπόστεγα συντήρησης αεροσκαφών πολιτικών και στρατιωτικών, οι δεξαμενές των καυσίμων, το catering της Ο.Α. και ο σταθμός της πυροσβεστικής), που θα περιορίσουν ακόμα περισσότερο τους ελεύθερους χώρους. Συνολικά, η καθαρή δομημένη επιφάνεια (χωρίς βοηθητικούς χώρους, δρόμους κλπ.), υπάρχουσα και μελλοντική, προβλέπεται να φτάσει τα 1325 στρ., δηλαδή το 25% της συνολικής έκτασης του χώρου! Πιο αναλυτικά:
- το Αμαξοστάσιο του ΤΡΑΜ καταλαμβάνει 3,03 στρέμματα (χωρίς τους περιβάλλοντες χώρους, τις υπάρχουσες γραμμές και την κατασκευή μιας ακόμα γραμμής τραμ, η οποία θα συνδέει την κύρια γραμμή του παραλιακού άξονα με το αμαξοστάσιο)
- οι εγκαταστάσεις της ΥΠΑ
- το FIR Αθηνών και οι συνοδευτικές του εγκαταστάσεις
- το Αμαξοστάσιο Λεωφορείων
- ο Σταθμός Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (ο οποίος θα καταλάβει έκταση 5 στρεμμάτων)
- το Κέντρο Διανομής της ΔΕΗ
- ο Μετεωρολογικός Σταθμός
- οι εγκαταστάσεις του Υπουργείου Υγείας
- προβλέπεται και κατασκευή Αμαξοστασίου ΜΕΤΡΟ έκτασης 7 στρεμμάτων
- τέλος, θα διατηρηθούν οι αεροδιάδρομοι καθώς και άλλες σκληρές επιφάνειες, ενώ προβλέπεται η «δημιουργική επαναχρησιμοποίηση τους ως στοιχείων της ταυτότητας και των δυνατοτήτων της περιοχής», όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά επειδή κοστίζει πολύ να τους ξηλώσουν.
Το μέλλον της παραλίας
είναι ακόμα χειρότερο. Η έκταση του Αγίου Κοσμά, που επί δεκαετίες αποτελούσε διέξοδο άθλησης για χιλιάδες κατοίκους της περιοχής και όπου κατασκευάστηκε το ολυμπιακό κέντρο ιστιοπλοΐας, θα παραχωρηθεί για χρονική περίοδο τουλάχιστον 25 ετών σε ιδιώτες. Οι διαδικασίες παραχώρησης σε ιδιώτες έχουν ξεκινήσει καθώς απ’ τον Αύγουστο του 2005 έχει προκηρυχθεί διαγωνισμός μακροχρόνιας μίσθωσης (τουλάχιστον 12 ετών). Η έκταση έχει συνολική επιφάνεια 425 στρέμματα, περιλαμβάνει κτήρια συνολικής επιφάνειας 8.945,50 τ.μ. που μπορούν να φθάσουν μέχρι τα 63.730 τ.μ. Ο χώρος αποτελεί «φιλέτο», αφού είναι από τα πλέον ελκυστικά σημεία για τουριστική ανάπτυξη. Προβλέπονται δημιουργία μαρίνας για 1000 περίπου σκάφη με τις απαραίτητες για αυτά εγκαταστάσεις υποστήριξης, εμπορικά καταστήματα, χώροι εστίασης, αθλητικές εγκαταστάσεις, ελικοδρόμιο και ένα ξενοδοχείο 5 αστέρων (πόσα ξενοδοχεία ακόμα;). Το μέλλον που επιφυλάσσουν σε όλο το εύρος της παραλίας του Αγίου Κοσμά είναι ανάλογο αυτού που συμβαίνει στην περιοχή του Φλοίσβου, στην περιοχή του πρώην Ιπποδρόμου στο Μοσχάτο και στην περιοχή του Σ.Ε.Φ. με κοινό αποτέλεσμα τον αποκλεισμό των κατοίκων της πρωτεύουσας από τη θάλασσα και την παράδοση όλου του μήκους της παραλίας σε τουριστικές δραστηριότητες, café, εστιατόρια, μαρίνες και νυχτερινά κέντρα.
Και επειδή τελικά «όλα είναι δρόμος»
στα σχέδια τους για το Ελληνικό προβλέπεται και η κατασκευή της Ελεύθερης Λεωφόρου Ελληνικού-Μαραθώνος, που κυριολεκτικά θα κατακερματίσει οριζόντια και κάθετα τον ενιαίο πολεοδομικό και κοινωνικό ιστό των τεσσάρων δήμων που περικλείουν το χώρο του αεροδρομίου.
Η παρέμβαση αφορά στην ανάπτυξη μιας νέας «υπερλεωφόρου» τύπου Αττικής Οδού που θα συνδέει την παραλιακή με τη σχεδιαζόμενη νότια επέκταση της Δυτικής Περιφερειακής Λεωφόρου Υμηττού (η οποία θα διέρχεται πάνω από την Αργυρούπολη και την Τερψιθέα) και, μέσω της σήραγγας Υμηττού (που θα βρίσκεται στη θέση του στρατοπέδου της αεροπορίας) και ενός πολύπλοκου δικτύου βοηθητικών αξόνων και ανισόπεδων κόμβων, θα καταλήγει στο αεροδρόμιο των Σπάτων! Αυτή η σύνδεση, που αποτελεί μέρος του Εξωτερικού Οδικού Δακτυλίου της Αθήνας, σχεδιάζεται να κατασκευασθεί νοτίως του ρέματος των Τραχώνων και παράλληλα με τη Λ. Αλίμου, εντός του βόρειου τμήματος του Αεροδρομίου και μετά στο όριο των δήμων Αργυρούπολης και Ελληνικού πάνω σε μια σειρά κατοικιών, κοινόχρηστων χώρων και κοινωφελών υποδομών. Προβλέπονται, ακόμη, δύο εκτεταμένοι ανισόπεδοι κόμβοι της νέας λεωφόρου με τις Λεωφόρους Ποσειδώνος και Βουλιαγμένης, οι οποίοι, δεδομένης της έλλειψης ελεύθερων χώρων στις γύρω περιοχές, πρέπει να αναπτυχθούν μέσα στα όρια της περιοχής του πρώην Α/Δ του Ελληνικού. Εκτός από τους δύο μεγάλους ανισόπεδους κόμβους, σχεδιάζεται και η διαμόρφωση μια σειράς άλλων μικρότερων κόμβων και αξόνων που θα συνδέουν τη νέα λεωφόρο με το χώρο του αεροδρομίου, τις γειτονικές περιοχές και την παραλία.
Είναι προφανές πως η περιοχή μας όπως τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα θα αλλάξει δραματικά. Η κατασκευή αυτών των οδικών συνδέσεων αλλού θα αποκόψει την πρόσβαση στο βουνό και αλλού θα ενθαρρύνει την επέκταση της πόλης σε αυτό. Θα οδηγήσει σε αύξηση της κυκλοφορίας, σε άνοδο των επιπέδων αέριας μόλυνσης και σε καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής μας. Επίσης, η δημιουργία αυτής της πληθώρας των οδικών συνδέσεων και ανισόπεδων κόμβων θα οδηγήσει σε υποβάθμιση και αποκλεισμό πολλών γειτονιών στο εσωτερικό της πόλης μας.
Και πώς θα γίνει το πάρκο βιώσιμο χωρίς τις επιχειρήσεις;
Η βιωσιμότητα ενός Πάρκου, όμως, δεν πρέπει να εξαρτάται από την παρουσία σε αυτό κάποιων ιδιωτών επιχειρηματιών (που σκοπό έχουν μόνο το κέρδος) και την «ανταποδοτικότητα» που μόνο έτσι μπορεί να εξασφαλίσει. Ένα πάρκο, όπως και κάθε δημόσιος χώρος, οφείλει πρώτα και πριν απ’ όλα να είναι ανταποδοτικός στη βάση μιας οφειλόμενης εδώ και χρόνια αναδιανομής του πλούτου υπέρ του κόσμου της εργασίας, ανταποδοτικός ως προς τη φορολογία που πληρώνουμε όλοι μας στο δήμο και το κράτος, ανταποδοτικός ως προς την υποχρέωση του δημοσίου να ικανοποιεί υλικά όλο το φάσμα των αναγκών μας.
Θέση μας είναι, λοιπόν, πως το χώρο του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού μάς τον χρωστάνε εδώ και πολύ καιρό, πως αποτελεί δημόσιο αγαθό και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται από όλους.
Όσον αφορά στην οικονομική δυνατότητα του κράτους να υλοποιήσει ένα σχεδιασμό για ένα Πάρκο Φυσικού Πρασίνου και Αναψυχής, ας το σκέφτονταν νωρίτερα, όταν για τις ανάγκες της Ολυμπιάδας αποσπούσαν κονδύλια από τα υπουργεία παιδείας και υγείας προς άλλα «ολυμπιακά υπουργεία», όταν έδιναν και δίνουν αμύθητα ποσά για στρατιωτικούς εξοπλισμούς, όταν ψηφίζουν νόμους για φοροελαφρύνσεις του κεφαλαίου κλπ, κλπ, κλπ.
Ας το σκέφτονταν όταν κατασπαταλούσαν φυσικούς πόρους, όταν κατασκεύαζαν ΚΥΤ για να ικανοποιήσουν τις ενεργειακές ανάγκες της ολυμπιάδας και της μελλοντικής οικοδόμησης του χώρου, ενώ, την ίδια στιγμή, οι ενεργειακές ανάγκες ενός πάρκου θα μπορούσαν να καλυφθούν αξιοποιώντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής (ήλιος, αέρας, υδάτινοι πόροι) με ήπιες και ανανεώσιμες μορφές ενέργειας, χωρίς να επιβαρύνονται άλλες περιοχές της πρωτεύουσας.
Αλλά ακόμα και να δεχόμασταν ότι αυτά τα λεφτά δεν υπάρχουν πια, υπάρχουν, όμως, τεχνολογίες και τεχνικές που μπορούν να εξασφαλίσουν την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση των υπαρχόντων πόρων (π.χ. τεχνικές ποτίσματος του πράσινου, με συλλογή, καθαρισμό και ανακύκλωση του βρόχινου νερού), αλλά και το ελεύθερο φυσικό αττικό πράσινο, το άγριο πράσινο του Υμηττού που προσαρμόζεται πολύ καλύτερα στις τοπικές κλιματικές συνθήκες και δε θέλει πότισμα. Αλλά, αυτά είναι ψιλά γράμματα για το εγχώριο εργολαβικό λόμπι και δεν αποφέρουν ακόμα τα απαιτούμενα κέρδη σε σχέση με το μπετόν και το γκαζόν που συνηθίζουν να τοποθετούν στις «αναπλάσεις» τους…
Μην έχουμε, έτσι, αυταπάτες πως ό,τι είναι ιδιοκτησία του δημοσίου έχει αυτόματα το χαρακτήρα και την ποιότητα του δημόσιου αγαθού. Αυτό κερδίζεται μόνο κάτω από την πίεση και τους αγώνες μας.
Το αεροδρόμιο είναι τελικά θέμα τοπικό ή κεντρικό;
Το τι θα συμβεί στο χώρο του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού και την παραλία σε καμία περίπτωση δεν είναι ζήτημα τοπικής σημασίας. Έχει να κάνει με το μέλλον ολόκληρου του λεκανοπεδίου, την ποιότητα και το είδος ζωής που θέλουμε για εμάς και τα παιδιά μας. Φτάνει να πούμε ότι στους κατοίκους της Αττικής αντιστοιχούν λιγότερα από 2 τ.μ. πράσινο (όταν σε πόλεις αναλόγου μεγέθους αντιστοιχούν τουλάχιστον 10 τ.μ. και στο Παρίσι π.χ. έχουν δύο πάρκα πολύ μεγαλύτερα από το πρώην αεροδρόμιο και πολλά άλλα μικρότερα εξίσου σημαντικά) και ότι αν οι παραπάνω χώροι αξιοποιηθούν ως πραγματικοί χώροι πρασίνου, τότε θα έχουμε διπλασιασμό του πρασίνου που αναλογεί σε κάθε κάτοικο και σημαντική μείωση των θερμοκρασιών στην ευρύτερη περιοχή! Μια πραγματική ανάσα ζωής, που μπορεί να μη λύνει το πρόβλημα της κάθε γειτονιάς της Αθήνας, αλλά δεν πρέπει και να χαριστεί!
Εξάλλου, υπάρχει ακόμα κάποιος Αθηναίος που να πιστεύει ότι αν πολεοδομηθεί το Ελληνικό, θα αποκτήσει με τα λεφτά αυτά ένα πάρκο ή έστω μια πλατεία δίπλα από το σπίτι του;
Είδαμε και τι κάνανε με τα 10 δις του «πρασινόσημου» στο Δήμο Γλυφάδας….
Η άκρη και η αρχή του νήματος
Το αεροδρόμιο, όμως, είναι μόνο η άκρη του νήματος των αλλαγών που παρατηρούμε εδώ και χρόνια στα μεγάλα αστικά κέντρα και την περιφέρεια. Πίσω από αυτές βρίσκεται η προσπάθεια του ελληνικού κράτους και κεφαλαίου να ενισχύσει τη θέση του στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο, τόσο μέσα από μια απόπειρα διείσδυσης στις «νέες» αγορές της περιοχής όσο και με την εδραίωση του ως πύλης εισόδου της ΕΕ σε επίπεδο μεταφορών (εργατικού δυναμικού, εμπορευμάτων και ενέργειας).
Στο σχεδιασμό αυτό εντάσσονται πολλά από τα μεγάλα έργα που πραγματοποιήθηκαν το τελευταίο διάστημα στην περιφέρεια (Εγνατία οδός, αεροδρόμιο Σπάτων, γέφυρα Ρίο-Αντίρριο, αγωγός φυσικού αερίου κα.), κεντρικές πολιτικές που σηματοδοτούν συνολικότερες αλλαγές σε θεσμικό, διοικητικό και οικονομικό επίπεδο (Νόμος «Καποδίστρια», αναδιάρθρωση αγροτικής παραγωγής, απελευθέρωση ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών και ενέργειας κλπ.), αλλά και έργα, σχεδιασμοί και πολιτικές που αφορούν, κυρίως, στην Αθήνα, όπου με προμετωπίδα τη διεξαγωγή των ολυμπιακών αγώνων επιχειρήθηκε και επιχειρείται η μετεξέλιξη της σε ένα μητροπολιτικό κέντρο διεθνούς εμβέλειας.
Με την ολυμπιάδα, τα «μεγάλα έργα» και τα υπόλοιπα ιδεολογήματα του «εκσυγχρονισμού», της «ανάπτυξης» και της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» εντάθηκε η προσπάθεια για την εκμετάλλευση και τον έλεγχο κάθε δημόσιου και ελεύθερου χώρου στο εσωτερικό και τις παρυφές της πόλης.
Σήμερα, ο κρατικός σχεδιασμός στην πόλη, αλλού πυκνώνοντας και αυξάνοντας τον οικοδομικό όγκο και αλλού αναπλάθοντας ή επαναχρησιμοποιώντας τον αδόμητο και δομημένο χώρο, παραχωρεί τα «φιλέτα» της Αθήνας στο κατασκευαστικό, εμπορικό, τουριστικό κεφάλαιο και προωθεί τη γενικευμένη καπιταλιστική αξιοποίησή της. Την ίδια στιγμή που, μέσα από το «χρηματιστήριο» της γης, τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα εξωθούνται σε υποβαθμισμένες περιοχές και για τα υψηλά εισοδήματα κατασκευάζονται «οάσεις» κατοικίας.
Κατά τη δική μας κρίση, ο στόχος της προσπάθειας αυτής για το κεφάλαιο είναι διπλός:
- η άμεση ή έμμεση απόσπαση της μεγαλύτερης δυνατής «υπεραξίας» που προκύπτει από τις οικονομικές διαστάσεις και δυναμικές του αστικού χώρου. Ενώ οι τόποι κατοικίας, οι ελεύθεροι χώροι, ο ελεύθερος χρόνος, οι κοινωνικές υπηρεσίες και δημόσιες υποδομές (μεταφορές, υγεία, εκπαίδευση κλπ) ανέκαθεν αποτελούσαν (και) πεδία καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, στις μέρες μας οι ανάγκες για αύξηση της κερδοφορίας οδηγούν σε εξαιρετική αύξηση της τάσης αυτής. Στην πόλη-επιχείρηση, ο χώρος και οι φυσικοί πόροι γίνονται εμπόρευμα και η χρηματική αξία, η προστιθέμενη αξία, η εμπορευματική αξία κυριαρχεί πάνω στην πραγματική αξία και σημασία τους για τις ζωές μας.
- η προληπτική κάμψη κάθε μορφής αντίστασης και αμφισβήτησης του συγκεκριμένου «αναπτυξιακού» μοντέλου με τον οικονομικό, ιδεολογικό και αστυνομικό έλεγχο του δημόσιου αλλά και, πολύ περισσότερο, του ιδιωτικού χώρου.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση, έχουν χτιστεί και χτίζονται πόλεις ολόκληρες και μεγαθήρια εμπορικά κέντρα σε όλη την Αττική («ανάπλαση» Ελαιώνα-νέο γήπεδο Παναθηναϊκού, Ολυμπιακό Χωριό, «the mall» κλπ.), με ακραία περίπτωση το Α/Δ του Ελληνικού και την παραλία του Αγ.Κοσμά. Σε αυτή την πόλη, που κύρια λειτουργίας της είναι η ασταμάτητη και ανεμπόδιστη διακίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων και εργατικού δυναμικού, οι συγκοινωνιακοί άξονες δε σχεδιάζονται για να ενώσουν τις γειτονιές και να εξυπηρετήσουν τους κατοίκους. Ακόμα και η υλοποίηση του Μετρό έγινε με προτεραιότητα στις περιοχές κατοικίας μεσαίων και υψηλών εισοδημάτων, το Τραμ σχεδιάστηκε αποκλειστικά για να συνδέει τους «Ολυμπιακούς» και αργότερα τους εμπορικούς και τουριστικούς πόλους, ενώ ο προαστιακός κινδυνεύει να διχοτομήσει ολόκληρες συνοικίες της πόλης δίχως να καλύπτει ακόμα πραγματικές ανάγκες των κατοίκων.
Αγνοούνται, έτσι, επιδεικτικά οι ανάγκες και οι διεκδικήσεις μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού για δημόσια δωρεάν παιδεία, υγεία, ασφάλιση, στέγαση, δωρεάν μεταφορές, αναψυχή, πολιτιστική έκφραση και δημιουργία, έργα προστασίας του περιβάλλοντος κλπ. και αντί αυτών υλοποιούνται με χρήματα του εργαζόμενου κόσμου εκτεταμένα τεχνικά έργα, παρεμβάσεις και πολιτικές προς όφελος μιας μειοψηφίας.
Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι η Αθήνα τα τελευταία χρόνια αλλάζει ραγδαία πρόσωπο. Μετατρέπεται σε πόλη πολλών ταχυτήτων όπου συνυπάρχουν απ’ τη μια ο κοινωνικός αποκλεισμός, η καταστολή, η φτώχεια, η υποβάθμιση των λαϊκών συνοικιών και απ’ την άλλη η «γκλαμουριά» των 4Χ4 και των «life style» πανηγυριών.
Το μοντέλο ζωής και πόλης που μας σερβίρουν
Οι πόλεις, όμως, που ζούμε σήμερα δε γεννήθηκαν σε μια νύχτα, ούτε έχουν δομηθεί με τυχαίο τρόπο. Η μεταπολεμική Αθήνα της άκρατης οικοδόμησης, του εργολάβου και της αντιπαροχής αποτέλεσε ένα συγκεκριμένο μοντέλο μεταπολεμικής ανάπτυξης. Στις άθλιες πόλεις αποθήκες των εργαζομένων, τα σπίτια κλουβιά, το ρημαγμένο περιβάλλον, την ανυπαρξία υποδομών, την έλλειψη χώρων για συλλογική ζωή και δημιουργία βιώνουμε την καθημερινότητα της οικονομικής και κοινωνικής ανισότητας του σημερινού συστήματος.
Οι επιλογές αυτές μας παρουσιάζονται ως μονόδρομος. Στην πραγματικότητα υπονομεύουν αποφασιστικά το μέλλον και τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων και εξυπηρετούν αποκλειστικά τις ανάγκες του κεφαλαίου. Αν πριν από τον τυφώνα Κατρίνα αυτά ηχούσαν κάπως υπερβολικά ή έστω μακρινά, η κατάρρευση και η βιβλική καταστροφή μιας ολόκληρης πόλης, της Νέας Ορλεάνης, στην καρδιά της μοναδικής υπερδύναμης, το αποδεικνύει με το χειρότερο τρόπο.
Η πόλη αυτού του τύπου είναι καταδικασμένη να πνίγεται στην πρώτη βροχή. Και αυτό συμβαίνει γιατί είναι όλη καλυμμένη με τσιμέντο, γιατί έχουν μπαζώσει τα ρέματα, έχουν κάψει τα δάση και είναι σχεδόν αδύνατο να συντηρεί κανείς συνεχώς τα εκατομμύρια χιλιόμετρα υπόγειων αγωγών.
Αυτή η πόλη διψά ή πίνει εμφιαλωμένο νερό. Γιατί τα ποτάμια είναι μολυσμένα και, επιπλέον, για να υδρευθεί πρέπει να καταναλώνονται και να μεταφέρονται υδάτινοι πόροι από εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά.
Η πόλη αυτή δεν μπορεί να αναπνεύσει, δεν μπορεί να προσφέρει ελεύθερη μετακίνηση στους κατοίκους της. Γιατί η κυριαρχία του ΙΧ την έχει παραλύσει και της έχει στερήσει τον καθαρό αέρα της. Γιατί η ολοένα και μεγαλύτερη κοστολόγηση της μεταφοράς κάποιους τους αποκλείει σπίτι τους.
Αυτή η πόλη δεν έχει που να θάψει τα σκουπίδια της. Γιατί έχει καταληφθεί η κάθε της γωνιά, γιατί τα σκουπίδια έχουν πολλαπλασιαστεί λόγω του αστικού πολιτισμού και, τέλος, γιατί όπου δεν υπάρχουν άνθρωποι ή βιομηχανίες υπάρχουν αξίες γης που πρέπει να πληρωθούν όλο και πιο ακριβά, και αυτό δεν είναι τόσο εύκολο σήμερα…
Μας αξίζει μια δημιουργική και ελεύθερη ζωή!
Είναι ωστόσο στο χέρι μας, να ανατρέψουμε αυτά τα σχέδια. Να απορρίψουμε αυτό το μοντέλο ζωής και πόλης.
Να αντισταθούμε σε αυτούς που παραχωρούν τον Ελαιώνα στον Παναθηναϊκό, τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις στις επιχειρήσεις, τις παραλίες στους νονούς της νύχτας, τα δάση στους εργολάβους. Από αυτούς που οικοδομούν Κέντρα Υπερυψηλής Τάσης στον Υμηττό, στήνουν κεραίες κινητής τηλεφωνίας πάνω στις ταράτσες μας και ξεπουλούν τους ελεύθερους χώρους.
Σε αυτούς που επί δεκαετίες στοιβάζουν τον εργαζόμενο κόσμο σε πολυκατοικίες «κουτιά» και τώρα θέλουν να μας πείσουν ότι «αξιοποιούν» το αεροδρόμιο για να δημιουργήσουν χώρους πρασίνου σε λιγότερο «προνομιακές» περιοχές της Αττικής και όχι για να ικανοποιήσουν οικονομικά συμφέροντα!
Σε αυτούς που προβάλλουν την ανάγκη οικονομικής βιωσιμότητας και ανταποδοτικότητας εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου απέναντι στις ανάγκες και διεκδικήσεις της κοινωνικής πλειοψηφίας, συγκαλύπτοντας τον αντικοινωνικό και ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής τους.
Ήρθε η ώρα να προτάξουμε τις πραγματικές ανάγκες και τα δικαιώματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας? της νεολαίας των ανέργων, των μεταναστών στην πόλη, σε αντιπαράθεση με το μπλοκ συμφερόντων της αγοραίας λογικής, της κυβέρνησης, των τοπικών αρχών, παρατάξεων και παραγόντων, που αναπαράγουν και αναπαράγονται με αυτή τη λογική της εμπορευματοποίησης.
Δεν παζαρεύουμε, λίγα τετραγωνικά μέτρα παραπάνω ελεύθερων χώρων. Διεκδικούμε μια δημιουργική συλλογική ζωή. Διεκδικούμε ελεύθερους χώρους για ελεύθερους ενεργούς ανθρώπους και όχι σκλάβους της δουλειάς και όμηρους της υπερωρίας. Παλεύουμε για να ζούμε με αξιοπρέπεια από μια μόνο δουλειά και με σταθερές συνθήκες εργασίας, διεκδικούμε την αξιοπρέπεια και τη δημιουργικότητα στον εξω-εργασιακό χώρο και χρόνο, απαιτώντας την αποδέσμευση τους από τη λογική του κέρδους.
Οι αγώνες στα χέρια των κατοίκων
Για να καταφέρουμε, όμως, πράγματα σε αυτήν την κατεύθυνση, χρειάζεται να αναπτύξουμε μαζικούς διεκδικητικούς αγώνες με άμεση συμμετοχή όλων των κατοίκων, αμεσοδημοκρατικά και «από τα κάτω», με αποφασιστικές και επίμονες μορφές πάλης.
Η διεκδίκηση μέσω των Δήμων ή άλλων διαχειριστικών φορέων οδηγεί κατά κανόνα σε εξαρτήσεις από μικροκομματικές σκοπιμότητες και το τοπικό κεφάλαιο, ενώ δε βοηθά στην αποδέσμευση του κινήματος από τους αστικούς θεσμούς και τη λογική της ιδιοκτησίας.
Εξάλλου, οι δημοτικές αρχές δεν είναι και άμοιρες ευθυνών. Αντίθετα, στήριξαν και στηρίζουν τους κρατικούς σχεδιασμούς για το αεροδρόμιο, αποτελώντας τελικά ιμάντα μεταβίβασης και εξειδίκευσής των πολιτικών του κράτους στο τοπικό επίπεδο. Άλλοτε με παθητικότητα και αδιαφορία και άλλοτε καλλιεργώντας στους πολίτες την ψευδαίσθηση της συμμετοχής μέσα από τη διοργάνωση χαλαρών και ελεγχόμενων «κινητοποιήσεων», προσπαθούν να πετύχουν την απαιτούμενη συναίνεση και να κατευνάσουν την αντίδραση και τη δυσαρέσκεια των κατοίκων. Ακόμα και όταν οι αντιδράσεις τους χαρακτηρίζονται από ειλικρινά κίνητρα αδυνατούν να απορρίψουν τις βασικές κατευθύνσεις του άνωθεν σχεδιασμού, αποδέχονται το θεσμικό και πολιτικό πλαίσιο αποφάσεων και υλοποίησής τους και δεν αρνούνται τελικά να υλοποιήσουν, με το αζημίωτο πάντα, τις αποφάσεις αυτές.
Γι’ αυτό, το ζητούμενο για μας είναι η ανάπτυξη θεσμών λαϊκής πρωτοβουλίας, συσπείρωσης και πάλης με χαρακτηριστικά ανταγωνιστικά στους αστικούς θεσμούς, σε τοπικό αλλά και κεντρικό επίπεδο.
Οι εμπειρίες από τους αγώνες ενάντια στη δημιουργία του ΚΥΤ στην Ηλιούπολη, ενάντια στην τσιμεντοποίηση του ρέματος Πικροδάφνης, κόντρα στην εμπορευματοποίηση του λόφου του Φιλοπάππου, του Πεδίου του Άρεως, του Δάσους Συγγρού και του Μητροπολιτικού Πάρκου στο Γουδί, οι αντιστάσεις στην επέκταση της χωματερής των Άνω Λιοσίων, αλλά και οι εμπειρίες από πλήθος άλλων μικρών και μεγάλων τοπικών και εργατικών αγώνων μπορούν να αξιοποιηθούν σε αυτήν την κατεύθυνση.
Ο συντονισμός, έτσι, όλων των πρωτοβουλιών δράσης, τοπικών κινήσεων και κινημάτων που δρουν στην Αττική με αυτήν την κατεύθυνση εμφανίζεται για μια ακόμη φορά αναγκαίος και επιτακτικός. Αργά ή γρήγορα θα έρθει η ώρα της μεγάλης αναμέτρησης. Ας είμαστε εμείς αυτοί που θα καθορίσουμε τους όρους και τη στιγμή…
Διεκδικούμε εδώ και τώρα!
- Το πρώην Αεροδρόμιο του Ελληνικού ως Πάρκο Φυσικού Πρασίνου και Αναψυχής, με δυνατότητες ήπιου μαζικού αθλητισμού και ελεύθερης μη εμπορευματικής πολιτιστικής δραστηριότητας.
- Tην αποκατάσταση της φυσικής παραλίας του Αγίου Κοσμά και την απόδοσή της στους κατοίκους για ελεύθερη χρήση φυσικής θαλάσσιας αναψυχής και άθλησης.
- Να κατοχυρωθεί άμεσα η ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στο χώρο του πρώην αεροδρομίου και στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις που βρίσκονται σε αυτό.
- Να απομακρυνθούν οι χρήσεις και να απαγορευτούν όλες οι δραστηριότητες που υπονομεύουν τη μετατροπή του σε Πάρκο Φυσικού Πρασίνου (πίστες αυτοκινήτων, εκθέσεις, εγκαταστάσεις κινηματογραφήσεων κλπ).
- Καμία οικοπεδοποίηση - Καμία εκχώρηση τμήματος του χώρου σε ιδιώτες επιχειρηματίες - Όχι στα σχέδια για δημιουργία πίστας formula 1.
- Να απομακρυνθούν οι κάμερες παρακολούθησης που βρίσκονται τριγύρω. Να φύγει η αστυνομία και ο στρατός από το χώρο.
- Οι υπάρχουσες ή άλλες υποδομές να αξιοποιηθούν για πραγματικές ανάγκες των κατοίκων της νότιας Αθήνας και οι όποιες υπηρεσίες εντός του χώρου να έχουν συμβολικό κόστος και να είναι συμβατές με το χαρακτήρα του Πάρκου Φυσικού Πρασίνου.
Διεκδικούμε άμεσα τον έλεγχο του χώρου
μέσα από συνελεύσεις κατοίκων!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)