Σκουριές Χαλκιδικής : Αίμα και Χρυσός

Αναδημοσιεύουμε από τον "Παραλληλογράφο" http://parallhlografos.wordpress.com/:

Blog antigoldgreece
Της Ελεάννας Ιωαννίδου στην Καλύβα Ψηλά στο Βουνό panosz.wordpress.com.

Η συνταγή είναι παλιά και δοκιμασμένη: “Διαίρει και βασίλευε”.

Στον ασφυκτικό οικονομικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό κλοιό που επιβάλλουν στην ελληνική κοινωνία οι πολιτικές επιλογές κυβέρνησης και τρόικας, η κοινωνική βία γίνεται εργαλείο στα χέρια της εξουσίας, αφορώντας όλο και ευρύτερες κοινωνικές ομάδες που τεχνηέντως στρέφονται η μία απέναντι στην άλλη. Σ’ αυτές τις συνθήκες πάντα ο μεγάλος χαμένος είναι το συλλογικό συμφέρον, η βιωσιμότητα και… το περιβάλλον.

Ο κοινωνικός αυτοματισμός ήταν αναπόφευκτο ότι σύντομα θα γενικευόταν και θα μετακόμιζε από τα κέντρα των πόλεων στην περιφέρεια. Εκεί, όμως, στις κοινωνίες, όπου πολλοί άνθρωποι ζουν μαζί παιδιόθεν, η διάρρηξη του κοινωνικού ιστού που προκαλεί είναι δυσεπανόρθωτη.

Την περασμένη Τρίτη στις Σκουριές Χαλκιδικής οι κάτοικοι μιας μικρής τοπικής κοινωνίας βίωσαν το ξέσπασμα μιας πρωτοφανούς μεταξύ τους βίας. Αφορμή, η εξόρυξη χρυσού. Αιτία, η εργασιακή ανασφάλεια μιας κοινωνικής ομάδας απέναντι στην αντίρροπη αγωνία άλλης κοινωνικής ομάδας για το μέλλον του τόπου τους. Τα προσωπικά και κοινωνικά αδιέξοδα τροφοδότησαν το μίσος, που τα ανατροφοδοτεί, σε έναν φαύλο κύκλο αυτοκαταστροφής της μικρής κοινωνίας της Χαλκιδικής.

Το υπόβαθρο της σύγκρουσης είχε χτιστεί αριστοτεχνικά από τους επίσημους φορείς της Πολιτείας, υπουργείο περιβάλλοντος, δήμαρχο και αστυνομία, σε αγαστή συνεργασία με τους ανθρώπους της μεταλλευτικής εταιρίας. Το σκηνικό της σύγκρουσης, συμβολικό: το φυλάκιο, το παρατηρητήριο που έστησαν ενεργοί πολίτες στο βουνό, για να κάνουν αυτό που δεν έκανε τόσα χρόνια η πολιτεία: να ελέγχουν τις εργασίες της μεταλλουργίας. Η συμπλοκή είχε όλα τα στοιχεία μιας πραγματικής σύρραξης. Και τα παιδιά των ανθρώπων που αλληλοχτυπήθηκαν την επόμενη μέρα πήγαν στο ίδιο σχολείο.

Στο κλίμα απαξίωσης των συλλογικών αγαθών, υποτίμησης της εργασίας, διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής και γενίκευσης της απόγνωσης στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, η καταλήστευση των φυσικών πόρων προβάλλει ως μονόδρομος, που πείθει ανθρώπους που δεν έχουν άλλη έγνοια από την φυσική τους επιβίωση, να συγκρουσθούν με αυτούς που συνεχίζουν να διεκδικούν ένα βιώσιμο μέλλον για τα παιδιά τους. Και κάπου εκεί ένα καλύτερο μέλλον χάνεται, πριν καν διεκδικηθεί.

Αυτό, όμως, που χρειαζόμαστε σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι να ξανασχεδιάσουμε την οικονομία μας με επίκεντρο τον άνθρωπο, τα δικαιώματα και την ποιότητα της ζωής μας και των επόμενων γενεών, και στόχο την ταυτόχρονη διέξοδο από την οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική κρίση. Και να μην ξεχνάμε πως καμία “ανάπτυξη” δεν μπορεί να θεμελιωθεί στη βία.

Ηχηρό μήνυμα με πολλούς παραλήπτες

Στην μεγάλη μαθητική παρέλαση για την 25η Μαρτίου στην Ιερισσό, πρωτεύουσα του Δήμου Αριστοτέλη Χαλκιδικής, οι μαθητές παρέλασαν με σφιγμένες γροθιές και φορώντας μαύρα περιβραχιόνια. Το κάναν μόνα τους τα παιδιά, χωρίς να ρωτήσουν ούτε γονείς ούτε δασκάλους. Όχι για το Μνημόνιο, την οικονομική κατάσταση, την ανεργία, αλλά για το πρόβλημα της δικής τους περιοχής, το καρκίνωμα που απειλεί να τους στερήσει το μέλλον και λέγεται “μεταλλεία χρυσού”. Καμμιά εξέδρα “επισήμων” δε στήθηκε και κανένας πολιτικός δεν τόλμησε να φανεί γιατί γνωρίζουν ότι είναι ανεπιθύμητοι. Το πολιτικό κατεστημένο της Χαλκιδικής είναι υπέρ των μεταλλείων άρα ενάντια στη θέληση της κοινωνίας, ενώ ο Δήμαρχος Αριστοτέλη  Χρήστος Πάχτας λόγω του ρόλου του στην υπόθεση των μεταλλείων δεν τολμάει ούτε να ζυγώσει την Ιερισσό – την έδρα του Δήμου!

Μετά την παρέλαση, οι κάτοικοι δεν κατέβηκαν ως συνήθως για χαλαρή βόλτα στην παραλία και ουζάκι με μπακαλιάρο στη λιακάδα. Έμειναν όλοι στην πλατεία, για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στα σχεδια της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ και στις αλήτικες τακτικές της εταιρείας που πριν από λιγες μέρες είχε στείλει 500 μισθοφόρους, εργαζόμενους που τους μετέτρεψε σε τραμπούκους, να χτυπήσουν 30 άνδρες και γυναίκες που είχαν πάει πάνω στις Σκουριές για να εμποδίσουν την καταστροφή του δάσους.

Και λίγο αργότερα μπήκαν στα αυτοκίνητά τους για να πάνε να διαδηλώσουν στη Μ.Παναγιά, το χωριό που είναι δίπλα στις Σκουριές και που υφίσταται τη μεγαλύτερη πίεση από την τρομοκρατία και τους εκβιασμούς της εταιρείας. Μια ατελείωτη αυτοκινητοπομπή με πολλές εκατοντάδες αυτοκίνητα κατέφτασε στη Μ.Παναγιά και πάνω από 3.000 άνθρωποι έκαναν πορεία στους δρόμους του χωριού και διαδήλωσαν στην κεντρική πλατεία. Μια πραγματικά μεγαλειώδης κινητοποίηση, πρωτόγνωρη για τα δεδομένα αυτής της περιοχής και πιθανόν και της Ελλάδας.

Μετά τη διαδήλωση, με τα αυτοκίνητα ή με πόδια (απόσταση 3 χλμ) ο κόσμος πήγε στη θέση “Χοντρό Δέντρο” από όπου ξεκινάει ο δρόμος που ανεβαίνει στις Σκουριές, για να απαιτήσει να αποσυρθούν από το βουνό οι δυνάμεις κατοχής της εταιρείας. Ο δρόμος ήταν κλεισμένος από αστυνομία και ΜΑΤ, σε βάθος όσο έφτανε το μάτι. Μπροστά μπροστά ήταν η απλή αστυνομία της περιοχής, χωρίς κράνη και ασπίδες, από  πίσω οι σιδερόφρακτοι με τις μπλε στολές κι ακόμα πιο πίσω οι “πράσινοι”, οι επίλεκτες μονάδες για την αντιμετώπιση τρομοκρατών. O κόσμος εξαγριώθηκε που είδε στην πρώτη γραμμή τους γνωστούς τους, Μεγαλοπαναγιώτες αστυνομικούς, “Γιατί τους βάζετε αυτούς μπροστά; Θα μας βάλετε να σκοτωθούμε μεταξύ μας;” φώναζαν.

Όμως οι άνθρωποι αυτοί δεν ήταν τρομοκράτες. Ήταν κάτοικοι της περιοχής όλων των ηλικιών, νέοι άνθρωποι με τα παιδιά τους, γυναίκες με καροτσάκια, έγκυες, παππούδες, κυρίες με ταγιέρακια από την πρωινή εκκλησία. Και δεν είχαν έρθει για φασαρίες. Ήρθαν για να επιβεβαιώσουν ότι αυτό το βουνό δεν ανήκει σε καμμιά εταιρεία, είναι δικό τους και έχουν το δικαίωμα να περπατήσουν σ’αυτό και να ζήσουν σ’αυτό. “Αφήστε μας να πάμε μια βόλτα στο βουνό”, έλεγαν στους ανέκφραστους αστυνομικούς. “Θα περπατήσουμε ειρηνικά. Πάτε εσείς μπροστά και εμείς από πίσω”. Η μόνη απάντηση ήταν “Έχουμε εντολή να μη σας αφήσουμε”. Τα μέλη των Επιτροπών Αγώνα τόνισαν ότι η εταιρεία δεν έχει ούτε άδεια για ότι εργασίες εκτελεί πάνω στο βουνό ούτε ιδιοκτησία του χώρου και ζήτησαν να έρθει Εισαγγελέας. Ο επικεφαλής της Αστυνομίας μας έδωσε ένα τηλέφωνο, το καλέσαμε πολλές φορές, όμως Εισαγγελέας δεν υπήρχε πουθενά.

Μία ολόκληρη ώρα κράτησαν οι “διαπραγματεύσεις” με την Αστυνομία, κανένας δεν έφυγε, ούτε οι ηλικιωμένοι, ούτε οι έγκυες γυναίκες και ο κόσμος όσο περνούσε η ώρα εξαγριωνόταν. Δεν είναι δυνατόν να μην μπορούμε να μπούμε στο βουνό, ποιους φυλάτε, σας βάλαν απέναντι στ’αδέρφια σας, θα μας χτυπήσετε για 500 ευρώ το μήνα; Την Τρίτη αφήσατε απροστάτευτα 30 άτομα απέναντι σε 500 και τώρα έχετε τόσες διμοιρίες να φυλάνε τους τραμπούκους;;;

Πολύ ώρα μετά κάποια παιδιά ξέφυγαν αριστερά και δεξιά του δρόμου και πήγαν να ανεβούν στο βουνό από τα πλάγια. Οι αστυνομικοί που ήταν μπροστά έφυγαν αμέσως πίσω και ήρθαν μπροστά τα ΜΑΤ με τις πράσινες στολές που άρχισαν να πετούν χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και δακρυγόνα. Ο κόσμος τρόμαξε, η συντριπτική πλειοψηφία αυτών δεν είχαν ξαναφάει δακρυγόνα, όμως δεν έφυγαν. Μη, έχει παιδιά… ΡΕ ΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ;;; Ο κόσμος υποχώρησε προς τα πίσω, στην άσφαλτο,  αλλά δεν μπήκε στ’αυτοκίνητα να φύγει. Μόνο τα παιδιά και οι έγκυες φυγαδεύτηκαν προς τη Μ.Παναγιά και όλοι οι άλλοι έμειναν εκεί, πιο αποφασισμένοι από πριν. Από τη μεριά του Παλαιοχωρίου ήρθαν κι άλλα ΜΑΤ  και άρχισαν να ρίχνουν χημικά ακόμα και μέσα στον κόσμο. Κάποιοι ηλικιωμένοι ζαλίστηκαν από τα χημικά και μεταφέρθηκαν με ασθενοφόρο στο γειτονικό Κέντρο Υγείας. Το βουνό γέμισε λευκά κράνη κι από τις δυο πλευρές του δρόμου που έριχναν δακρυγόνα στον κόσμο που ήταν από κάτω και προσπαθούσε να συνέλθει. Και πάλι κανένας δεν έφυγε, γιατί αυτό το βουνό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ!

Μετά τις 5:00 το απόγευμα οι περισσότεροι έφυγαν από το βουνό και πηγαίναν προς τα χωριά τους, αλλά η Αστυνομία δεν παρέλειψε να δείξει τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετεί. Σταματούσαν τα αυτοκίνητα, τους κατέβαζαν όλους κάτω και έψαχναν τα πάντα μήπως και βρουν κάτι που να δικαιολογήσει προσαγωγή. Άνοιγαν τσάντες, ψάχναν τσέπες, κάποιους τους είπαν να βγάλουν και τα παπούτσια τους. Το λεωφορείο με αλληλέγγυους από τη Θεσσαλονίκη, το σταμάτησαν για ώρες στα Πλανά όπου το περικύκλωσε μια διμοιρία ΜΑΤ και το έκανε φύλλο φτερό. Πέντε από τους επιβαίνοντες προσήχθησαν για εξακρίβωση στοιχείων στον Πολύγυρο διότι δεν είχαν ταυτότητα. Στον Πολύγυρο προσήχθησαν και άλλα πέντε άτομα από την Ιερισσό. Τελικά το βράδυ αφέθηκαν όλοι ελευθεροι χωρίς να απαγγελθούν σε κανεναν κατηγορίες, γιατί απλούστατα δεν βρήκαν τίποτα. Αυτά που λέει σε τηλεοράσεις και εφημερίδες ο Δήμαρχος Χρήστος Πάχτας, ότι βρήκαν μολότωφ και καπνογόνα, είναι ΚΟΙΝΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΚΟΙΝΟΥ ΨΕΥΤΗ.

Ήταν σημαδιακή μέρα η μέρα της εθνικής μας εορτής. Πολλοί μύθοι κατέρρευσαν. Ο βασικότερος από αυτούς είναι ότι οι αντιδρώντες είναι όλοι κι όλοι 30 ή 300 γραφικοί “οικολόγοι” ή ότι είναι “ξενόφερτοι ταραξίες”. Τα λόγια είναι περιττά, γιατί ο ισχυρισμός διαψεύδεται πανηγυρικά από το βίντεο της διαδήλωσης στη Μ.Παναγιά. Όλοι πέρασαν μπροστά από το φακό, περίπου 3.000 άνθρωποι με πρόσωπα, χωρίς κουκούλες, κάτοικοι αυτού του τόπου, αναγνωρίσιμοι ένας προς έναν. 

Και ναι, είχαμε συμπαραστάτες από άλλες περιοχές. Δεκαπέντε άτομα από το Κιλκίς, δεκαπέντε από τη Ροδόπη και δεκαπέντε από τον Έβρο! Όλοι άνθρωποι γνωστοί και ενεργοί στις τοπικές τους κοινωνίες, που ήρθαν να δηλώσουν την αλληλεγγύη τους στον αγώνα μας που είναι και δικός τους αγώνας. Ήταν επίσης ένα και μοναδικό πούλμαν με αλληλέγγυους, από τη Θεσσαλονίκη και όχι φυσικά από τα Εξάρχεια όπως διαδίδουν οι γνωστές πηγές παραπληροφόρησης. 50 άτομα. Σύνολο 100 από άλλες περιοχές, αριθμός σίγουρα αστείος για να κάνει τη διαφορά στους 3000 που ήταν η τοπική κοινωνία!

100 άτομα όλα κι όλα ήταν χθες οι “ξένοι”, όμως από εδώ και πέρα θα είναι πολύ περισσότεροι. Ο αγώνας της Χαλκιδικής ενάντια στην “ανάπτυξη” της καταστροφής και ενάντια στα ΜΑΤ είναι σήμερα το πρώτο θέμα σε όλη την Ελλάδα. Την Ελλάδα που ενημερώνεται όχι από τα πουλημένα τηλεοπτικά κανάλια που το μόνο που έδειξαν χθες ήταν οι δηλώσεις του Δημάρχου  του Καναδικού Προτεκτοράτου της βόρειας Χαλκιδικής, αλλά την Ελλάδα του διαδικτύου που χθες και σήμερα έχει πάρει φωτιά. Οι τραμπουκισμοί, τα ΜΑΤ και τα δακρυγόνα, όχι μόνο δεν τρομοκράτησαν τον κόσμο αλλά έχουν φέρει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα.

Σας ευχαριστούμε, κύριοι της εταιρείας και της κυβέρνησης, που δυναμώσατε τον αγώνα μας!

Εκδιώχθηκε από τις Σκουριές η ΠΑΡΑΝΟΜΗ “Ελληνικός Χρυσός”

Τα μαζεύει και φεύγει άρον άρον η εταιρεία από το βουνό. Με έγγραφό του την Δευτέρα 26 Μαρτίου, το Δασαρχείο Αρναίας διέταξε την άμεση διακοπή κάθε εργασίας στις Σκουριές από την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, την αποχώρηση όλων όσων βρίσκονται στην “φρουρά” εκεί και την εντός τριών ημερών εκκένωση του βουνού από τα μηχανήματα, οχήματα, κοντέινερς, προσωπικό της εταιρείας και συνεργεία υπεργολάβων.

Σήμερα Πέμπτη λήγει η τριήμερη προθεσμία και το Δασαρχείο διεξάγει καταγραφή όλων των έργων και επεμβάσεων που πραγματοποίησε παράνομα στο δάσος η εταιρεία από τις 19 Μαρτίου, προκειμένου να υποβληθούν μηνύσεις και να επιβληθούν οι κυρώσεις που προβλέπει ο νόμος.

Έστω και με καθυστέρηση μιας εβδομάδας, το Δασαρχείο αντέδρασε. Θα έπρεπε να είχε εφαρμοστεί η διαδικασία της αυτόφωρης σύλληψης των υπευθύνων της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ και των υπεργολάβων της και της κατάσχεσης των μηχανημάτων και οχημάτων τους.

Παράνομη λοιπόν η εταιρεία και οι τραμπούκοι της και παράνομες οι εργασίες τους.

Παράνομη η Αστυνομική Διεύθυνση Χαλκιδικής που την Κυριακή 25 Μαρτίου έστειλε αστυνομικές δυνάμεις και ΜΑΤ, με κροτίδες κρότου-λάμψης και δακρυγόνα, απέναντι στους πολίτες που θέλησαν ασκήσουν το αναφαίρετο δικαίωμά τους να περπατήσουν στο βουνό. Χαρακτηριστικές η δηλώσεις του Υποδιοικητή της αστυνομικής δύναμης Αντισυνταγματάρχη κ. Σαρακατσιάνου ότι “το βουνό είναι ιδιοκτησία της εταιρείας” και ότι “υπάρχουν άδειες” για τις εργασίες. Μόνο που τις άδειες αυτές δεν τις είδε ποτέ κανείς γιατί απλούστατα δεν υπήρχαν.

Περίεργη τουλάχιστον η ηχηρή απουσία του Εισαγγελέα Χαλκιδικής από τα ντροπιαστικά γεγονότα της Κυριακής.

Θλιβερό το κατάντημα της Δημοτικής Αρχής Αριστοτέλη με το Δήμαρχο Χρήστο Πάχτα και τον Αντιδήμαρχο Βασίλη Μοσχόπουλο να εκπροσωπούν την παράνομη ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ και τους τραμπούκους της.

Η προσπάθεια της εταιρείας να κάνει επίδειξη δύναμης και να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα, παραβιάζοντας με θράσος τους νόμους, γύρισε μπούμερανγκ εναντίον της. Η λαοθάλασσα της Κυριακής απέδειξε περίτρανα ότι οι πολίτες της Β. Χαλκιδικής δεν υποκύπτουν στην τρομοκρατία και ότι είναι αποφασισμένοι να περιφρουρήσουν το πολύτιμο βουνό τους, τον Κάκαβο.

Ο Κάκαβος μεταλλείο δεν πρόκειται να γίνει.