φιλοξενούμε το παρακάτω κείμενο της Λαϊκής Συνέλευσης Κατοίκωνγια να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας
Με το άκουσμα του θανάτου του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και για τις επόμενες 15 μέρες, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, μαθητές, φοιτητές, άνεργοι και μετανάστες βρίσκονταν καθημερινά στους δρόμους. Με εκατοντάδες σχολεία και σχολές κατειλημμένα, με μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις, με πορείες και κοινωνικές καταλήψεις σε κάθε γωνιά της Ελλάδας εκφράζουν μέχρι και σήμερα δυναμικά την οργή τους, σπάνε στην πράξη την κρατική βία και τρομοκρατία.
Ακόμα και αυτές τις μέρες, το κύμα της κοινωνικής οργής, που δεν χωρά στο επίσημο πολιτικό σκηνικό, παλεύει ενάντια σε όλους αυτούς που μας ωθούν καθημερινά στην εξαθλίωση και τη φτώχεια, την ίδια στιγμή που οι ίδιοι προκλητικά πλουτίζουν. Παλεύει ενάντια στην πολιτική που επιβάλλει ένα σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα, τις συντάξεις πείνας, την κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης, την εκπαίδευση των αποκλεισμών και της εργασιακής ανασφάλειας, την εντεινόμενη καταστολή και ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων.
Οι εκατοντάδες συλληφθέντες και προφυλακισμένοι, οι διώξεις μαθητών βάσει τρομονόμου, οι αλλεπάλληλοι επίσημοι και ανεπίσημοι πυροβολισμοί του κράτους προς διάφορες κατευθύνσεις, οι 4 τόνοι χημικών που χρησιμοποιήθηκαν, οι βίαιοι ξυλοδαρμοί και οι συλλήψεις των τελευταίων ημερών και η ενεργοποίηση κάθε κρατικού, παρακρατικού μηχανισμού και ακροδεξιάς οργάνωσης με αποτέλεσμα τη δολοφονική επίθεση με βιτριόλι στη συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα, τις πρόσφατες δολοφονίες μεταναστών στην Πέτρου Ράλλη και τον ακρωτηριασμό πρόσφυγα στην Πάτρα, φανερώνουν με τον πιο αποκρουστικό τρόπο την ένταση της καταστολής, που λειτουργεί ως απαραίτητο συμπλήρωμα της κυρίαρχης πολιτικής.
Το μεγαλύτερο μερίδιο της πολιτικής ευθύνης είναι φυσικά της κυβέρνησης, αλλά όχι μόνο αυτής. H συντριπτική πλειοψηφία του «επίσημου» πολιτικού κόσμου στοχοποιεί το μεγαλειώδες κίνημα που επιλέγει την ανεξάρτητη πολιτική δράση, προβάλλει ως «δημοκρατική λύση» την κατάργηση του ασύλου, ζητάει κι άλλες συλλήψεις, συνδέει το κίνημα με την «τρομοκρατία».
Για μια ακόμα φορά, ικανοί σύμμαχοι όλων αυτών είναι τα ΜΜΕ, που συκοφαντούν, παραπληροφορούν και αποσιωπούν τα πραγματικά γεγονότα και τα κοινωνικά αίτια, ενώ η προσπάθεια ενεργοποίησης του κοινωνικού αυτοματισμού των «αγανακτισμένων πολιτών» έπεσε πάλι στο κενό.
Σε αυτές τις συνθήκες οι δήμοι δεν είναι αμέτοχοι. Με τις κάμερες παρακολούθησης, τη δημοτική αστυνομία, τα τοπικά συμβούλια νεολαίας και τα προγράμματα κοινωνικού χαφιεδισμού (όπως αυτό που υπερψηφίστηκε πρόσφατα στην Αργυρούπολη) αποδεικνύουν τον πραγματικό τους ρόλο.
Επίσης, η καταστολή και οι δολοφονίες δεν είναι τοπικό φαινόμενο, καθώς από το νέο (σίγουρα όχι ευτυχισμένο) έτος βιώνουμε όλοι την απόπειρα γενοκτονίας των Παλαιστινίων από το κράτος του Ισραήλ, με τη σιωπηρή ή ηχηρή υποστήριξη των ΗΠΑ, της ΕΕ και της ελληνικής κυβέρνησης που διαθέτει το λιμάνι του Αστακού για μεταφορά οπλισμού των ΗΠΑ προς το Ισραήλ και την αμερικάνικη βάση της Σούδας ετοιμοπόλεμη ξανά, όπως και σε κάθε επίθεση εις βάρος των λαών της Μέσης Ανατολής.
Αυτές τις μέρες, όμως, ζούμε ένα κίνημα που ανοίγει νέους δρόμους, δείχνοντας ότι οι κοινωνικοί αγώνες μπορούν και πρέπει να είναι νικηφόροι. Ήδη στην περιοχή μας έχει γίνει μια πορεία και δύο δημόσιες συζητήσεις με σκοπό τη συνέχιση του αγώνα και την καθιέρωση λαϊκών συνελεύσεων ανά τακτά διαστήματα για όσα θέματα μας απασχολούν. Η επιλογή των λαϊκών συνελεύσεων ως τρόπου οργάνωσης του αγώνα μας δεν γίνεται από αδυναμία, επειδή δεν έχουμε ένα κόμμα ή μια δημοτική παράταξη να μας αντιπροσωπεύει. Η επιλογή αυτή έχει να κάνει με το πως αντιλαμβανόμαστε τη δημοκρατία, την οποία θεωρούμε ειλικρινή και πραγματική μόνο όταν είναι άμεση. Δεν εξουσιοδοτούμε κανέναν να μας αντιπροσωπεύει για τέσσερα χρόνια, χωρίς εμείς να έχουμε τη δυνατότητα να διεκδικούμε καθημερινά τις απόψεις μας και τις ανάγκες μας. Δεν εμπιστευόμαστε κανέναν που βρίσκεται σε θέση εξουσίας, όσο καλές και αν είναι οι προθέσεις του. Εμείς πιστεύουμε στη δύναμη της συλλογικότητας, στη λογική του ελεύθερου και ισότιμου διαλόγου, στην αποτελεσματικότητα και τη δικαιοσύνη της ελάχιστης κοινής συμφωνίας και της σύνθεσης των απόψεων. Δεν πιστεύουμε ότι στη λήψη των πολιτικών αποφάσεων υπάρχουν ειδικοί και πιο ικανοί από άλλους, αλλά προτείνουμε την κυκλικότητα και την ανακλητότητα στις ευθύνες και στα δικαιώματα χωρίς διακρίσεις.
Με αυτόν τον τρόπο εμείς πιστεύουμε ότι μπορούμε να παλέψουμε για όλα. Από τα θέματα της γειτονιάς μας και του περιβάλλοντος μέχρι τα θέματα της εκπαίδευση, της εργασίας, της ασφάλισης, της υγείας, του πολιτισμού, της οικονομίας και πολλά άλλα ακόμα.
Ήρθε λοιπόν η ώρα να θερίσουν τη θύελλα της κοινωνικής έκρηξης!
Ήρθε η ώρα να σπάσουμε στην πράξη την κρατική τρομοκρατία, να οξύνουμε την αντιπαράθεση στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, τις σχολές και σε κάθε γειτονιά.
Ήρθε η ώρα όλοι οι κάτοικοι να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.
Απέναντι στην κατάσταση αυτή, εμείς δεν ζητάμε ψίχουλα για να σωπάσουμε και δεν περιμένουμε τίποτα από το κράτος και τους συμμάχους του, οι οποίοι φέρουν εξ ολοκλήρου τη πολιτική ευθύνη της κατάστασης. Τα αιτήματά μας είναι πολλά, είναι τα πάντα. Ξεκινούμε από αυτά που επείγουν και απαιτούμε:
- Καταδίκη των ηθικών και φυσικών αυτουργών των δολοφονιών όλων των θυμάτων της κρατικής καταστολής. Δεν ξεχνάμε κανέναν!
- Απελευθέρωση όλων των προφυλακισμένων – Αθώωση των συλληφθέντων – Καμία απέλαση
- Κατάργηση των τρομονόμων, με τους οποίους δικάζουν μαθητές στη Λάρισα
- Διάλυση όλων των δυνάμεων καταστολής (ΜΑΤ, ΥΜΕΤ, ΟΠΚΕ, ΕΚΑΜ, ΑΣΦΑΛΕΙΑ) – Αφοπλισμός της Αστυνομίας – Έξω η αστυνομία από τις διαδηλώσεις
- Αλληλεγγύη στην εργάτρια-συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα – Καταδίκη των ηθικών και φυσικών αυτουργών της δολοφονικής επίθεσης – Πλήρης αποζημίωση από το κράτος
- Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών – Ίσα δικαιώματα σε έλληνες και ξένους – Καταδίκη των ηθικών και φυσικών αυτουργών για τις δολοφονίες και τους βασανισμούς μεταναστών
- Κάτω το χέρια από το άσυλο – Το άσυλο ανήκει σε όλο το λαό
- Κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας
- Απομάκρυνση όλων των καμερών από τους δρόμους της πόλης
- Ανάκληση του προγράμματος κοινωνικού χαφιεδισμού στην Αργυρούπολη (Τοπικό Συμβούλιο Πρόληψης Παραβατικότητας)
- Κατάργηση των Τοπικών Συμβουλίων Νέων – η νεολαία δε χρειάζεται αντιπροσώπους
- Καμία εμπλοκή της Ελλάδας στη γενοκτονία των παλαιστινίων – Καταδίκη της κυβέρνησης του Ισραήλ και της στάσης των ΗΠΑ και της ΕΕ
Ο ΧΩΡΟΣ ΤΩΝ ΚΑΠΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ!
Συμπολίτη-ισσα, βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να σε ενημερώσουμε πως ο αποκλεισμός της δημόσιας, ελεύθερης έκφρασης, ο κοινωνικός ρατσισμός και ο αυταρχισμός έφτασαν και στα μέρη μας.
Εκφραστής τους αυτή τη φορά είναι ο Δήμος Γλυφάδας, ο οποίος προχώρησε σε δύο αποφάσεις άνευ προηγουμένου, σε δύο αποφάσεις που τελικά στοχεύουν σε όποιον κάτοικο θέλει να εκφράσει δημόσια την άποψή του, ενώ συγχρόνως καπελώνουν και προσπερνούν τη γνώμη και τις επιθυμίες συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων (των ηλικιωμένων) χωρίς ή και ενάντια σε αυτές.
Το ιστορικό είναι ως εξής. Στην περιοχή μας τους τελευταίους μήνες πραγματοποιήθηκε μια συγκέντρωση και δύο λαϊκές συνελεύσεις κατοίκων με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, αλλά και με πολλά άλλα θέματα της επικαιρότητας και όχι μόνο. Η πρώτη συνέλευση έγινε στο πάρκο στη συμβολή των οδών Κύπρου-Γούναρη-Γεννηματά και η δεύτερη στο δημοτικό θέατρο Μελίνα Μερκούρη. Στη δεύτερη συνέλευση αποφασίστηκε η πραγματοποίηση μιας επόμενης ανοιχτής λαϊκής συνέλευσης στις 25 Ιανουαρίου στο δημοτικό χώρο του ΚΑΠΗ Αγ.Τρύφωνα. Ο χώρος αυτός επιλέχθηκε αφενός διότι οι υπαίθριοι δημόσιοι χώροι της περιοχής είναι ακατάλληλοι κατά τη χειμερινή περίοδο για συζητήσεις, αφετέρου διότι το δημοτικό θέατρο Μελίνα Μερκούρη συνωστίζεται την παρούσα περίοδο από εκδηλώσεις τοπικών συλλόγων (κοπές πίττας κτλ) και δεν είναι εύκολα διαθέσιμο για εκδηλώσεις που προγραμματίζονται μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και έχουν μια περιοδικότητα (πχ λαϊκή συνέλευση ανά 2 βδομάδες).
Με το σκεπτικό αυτό ήρθαμε σε επαφή με την υπεύθυνη του ΚΑΠΗ, της εκφράσαμε το αίτημα μας και μας απάντησε ότι ο χώρος είναι διαθέσιμος, αλλά απαιτείται πρώτα αίτηση προς το ΔΣ και τον πρόεδρο των ΚΑΠΗ κ. Σπύρο Δήμου προκειμένου να δοθεί η άδεια για τη χρήση του. H «ΠΡΩτοβουλία ΚΑΤοίκων στα ΝΟΤΙΑ» έκανε εγγράφως και επωνύμως την αίτηση αυτή εκ μέρους της λαϊκής συνέλευσης και έλαβε προφορικά, μέσα σε ένα ξέσπασμα αυταρχισμού και αλαζονείας από την πλευρά του κ. Δήμου, την παρακάτω απάντηση, την οποία και αρνήθηκε να δώσει γραπτά:
«Το Δημοτικό Συμβούλιο Γλυφάδας έχει πάρει απόφαση για τη μη παραχώρηση των ΚΑΠΗ για εκδηλώσεις που δεν αφορούν τους ηλικιωμένους και σύμφωνα με την απόφαση αυτή η εκδήλωση που ζητάτε να γίνει εκεί δεν μπορεί να γίνει»
Όπως είναι προφανές, από την απόφαση αυτή προκύπτουν κάποια πολύ σοβαρά ζητήματα.
1) ένας δημοτικός χώρος, ένας χώρος που ανήκει σε όλους μας και πληρώνουμε δημοτικά τέλη για αυτόν, αποκλείεται από την πλειοψηφία των κατοίκων με αδιαφανείς και αντιδημοκρατικές διαδικασίες, την ίδια στιγμή που οι κλειστοί δημόσιοι χώροι στην περιοχή μας είναι ανύπαρκτοι, με εξαίρεση το χώρο του δημοτικού θεάτρου, στον οποίο (για αυτόν ακριβώς το λόγο) παρατηρείται συνωστισμός εκδηλώσεων, με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά δύσκολος ο προγραμματισμός και η υλοποίησή τους.
2) αναρωτιόμαστε ποιος είναι αυτός που μπορεί να κρίνει και να αποφασίζει τι αφορά και ενδιαφέρει τους ηλικιωμένους, διαχειριζόμενος κατά την κρίση του τους χώρους που τους ανήκουν; Πώς μπορεί κάποιος να αποφασίσει ότι τους ηλικιωμένους δεν τους αφορούν τα θέματα της επικαιρότητας, της κοινωνίας, του περιβάλλοντος και της πολιτικής και τους καταδικάζει σε ένα αποστειρωμένο κοινωνικά περιβάλλον όπου θα συνδιαλέγονται μόνο με ανθρώπους της ηλικίας τους, με κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους και γιατρούς;
3) Πώς μπορεί να ισχύει μια τέτοια απόφαση δημοτικού συμβουλίου σαν και αυτή που μας ανακοίνωσαν, όταν την ίδια περίοδο γίνονται εκδηλώσεις από κομματικούς φορείς στους ίδιους χώρους που αρνούνται στους απλούς πολίτες, με παρόμοιο περιεχόμενο;
Εμείς, λοιπόν, δεν πρόκειται να πτοηθούμε. Η λαϊκή συνέλευση των αγωνιζόμενων κατοίκων της Τερψιθέας, των νεολαίων, των εργαζομένων, των ανέργων, των γυναικών, των μεταναστών, των ηλικιωμένων, όλων μας χωρίς διαχωρισμούς, η οποία δεν ανήκει στο σύλλογό μας αλλά την υπερασπιζόμαστε γιατί μόνο έτσι πιστεύουμε ότι μπορούν να αλλάξουν οι ζωές μας προς το καλύτερο, θα πραγματοποιηθεί!
Θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 25/1 11.00 στο ΚΑΠΗ του Αγ.Τρύφωνα είτε μας δώσουν την άδεια είτε όχι! Θα πραγματοποιηθεί επειδή την έχουμε ανάγκη και επειδή έχουμε κάθε δικαίωμα χρήσης των δημόσιων κτιρίων της πόλης μας με σεβασμό στους συμπολίτες μας με τους οποίους τους μοιραζόμαστε.
Τα ΚΑΠΗ δεν είναι μαγαζάκι κανενός και οι ηλικιωμένοι μπορούν να αποφασίζουν για τους εαυτούς τους, αρκεί να τους ρωτάμε!
Από την πλευρά μας είστε όλοι ευπρόσδεκτοι.
κάθε Κυριακή μετά τις 8.00, Ήβης 79, Τερψιθέα Γλυφάδας
www.prwkat.blogspot.com, email: prwkat@gmail.com
